Πέμπτη 31 Ιανουαρίου 2013

Ομιλία του Φώτη Κουβέλη στην εκδήλωση της ΔημΑρ για το πολιτικό σύστημα.








Η σημερινή μας εκδήλωση ανοίγει έναν κύκλο παρεμβάσεων της Δημοκρατικής Αριστεράς που φιλοδοξεί να στρέψει το δημόσιο διάλογο σε κρίσιμα και σημαντικά θέματα. Στα μείζονα. Σήμερα είναι αναγκαία η προώθηση ενός πλέγματος αλλαγών σε όλο το πολιτικό σύστημα. Αλλαγές και μεταρρυθμίσεις που είναι πλέον ώριμες και εφικτές.

Παίρνω τον λόγο μετά από μια σειρά διακριμένων επιστημόνων και διανοουμένων με βαθιά γνώση στα θέματα που συζητούμε σήμερα. Ο καθένας τους ανέλυσε κρίσιμους τομείς του πολιτικού συστήματος και κατέγραψε όψεις της λύσης.
Η ελληνική κρίση, μπορεί να εκφράστηκε ως οικονομική κρίση, αλλά είναι βαθύτατα πολιτική, θεσμική, συστημική. Το πολιτικό σύστημα δημιούργησε το πελατειακό κράτος, ιδιοποιήθηκε τη δημόσια διοίκηση, οδήγησε τη χώρα στο τέλμα της διαφθοράς και διαμόρφωσε ένα κατακερματισμένο κράτος ανίκανο να υλοποιήσει δημόσιες πολιτικές. Ένα κράτος πεδίο διεκδίκησης και άκριτης ενσωμάτωσης ατομικών και συντεχνιακών αιτημάτων σε βάρος του γενικού συμφέροντος. Για αυτό μια στρατηγική εξόδου από την κρίση οφείλει να απαντήσει πειστικά στο πρόβλημα του πολιτικού συστήματος.
Ο στόχος της εξόδου από την κρίση συνδυάζεται άρρηκτα με τη διαμόρφωση μιας νέας θεσμικής πραγματικότητας. Αλλάζοντας το πολιτικό σύστημα θα σπάσουμε τον κρίκο της κακοδαιμονίας και απελευθερώνουμε τις δημιουργικές δυνάμεις της κοινωνίας.
Λαμβάνοντας υπόψη τις σημαντικές εισηγήσεις των ομιλητών, θέλω εκ μέρους της ΔΗΜΑΡ να καταθέσω τους προβληματισμούς και τις προτάσεις μας.

Πρώτον: Εξυγίανση του πολιτικού συστήματος / διαφάνεια παντού
Ο έλεγχος των οικονομικών των πολιτικών και των στελεχών του δημόσιου τομέα που διαχειρίστηκαν δημόσιο χρήμα πρέπει να προχωρήσει, αξιοποιώντας το θεσμικό πλαίσιο που υπάρχει και δίνει μεγάλες δυνατότητες. Ο έλεγχος αυτός πρέπει να είναι αναδρομικός και να οδηγήσει στη δήμευση περιουσιών για όσους τα περιουσιακά τους στοιχεία δεν δικαιολογούνται από τα νόμιμα εισοδήματά τους.
Είναι αναγκαία η αλλαγή του νομοθετικού πλαισίου περί ευθύνης υπουργών και η υπαγωγή των περιπτώσεων οικονομικών εγκλημάτων υπουργών στις διατάξεις του νόμου για τους καταχραστές του Δημοσίου και της καταπολέμησης του ξεπλύματος μαύρου χρήματος. Σε κάθε περίπτωση πρέπει να αποκλείεται η συντομότερη παραγραφή από αυτήν που ισχύει για όλους τους Έλληνες πολίτες. Είναι προφανές δε ότι πρέπει να καταργηθούν οι ρυθμίσεις του άρθρου 86 του Συντάγματος. Η δε βουλευτική ασυλία πρέπει να αφορά αποκλειστικώς στην άσκηση των κοινοβουλευτικών – πολιτικών τους καθηκόντων.

Δεύτερον: Εκλογικό σύστημα – εκλογικός νόμος
Ακούσαμε τους καθηγητές κ. Νικολακόπουλο και κ. Κοντιάδη, που αναφέρθηκαν στο ζήτημα του εκλογικού συστήματος. Υπενθυμίζουμε ότι θα πραγματοποιήσουμε ξεχωριστή εκδήλωση του κόμματος για το θέμα αυτό.
Έχουμε ταχθεί υπέρ της καθιέρωσης της απλής αναλογικής ώστε να αποτυπώνεται πιστά στο κοινοβούλιο η βούληση του εκλογικού σώματος. Υποστηρίζουμε την κατάργηση του μπόνους των 50 εδρών. Αυτό παραμορφώνει την λαϊκή βούληση.

Τρίτον: Χρηματοδότηση των κομμάτων – διαφάνεια – κόστος πολιτικού συστήματος
Ακούσαμε τους καθηγητές κ. Αλιβιζάτο και κ. Κοντιάδη, που αναφέρθηκαν στο ζήτημα της διαφάνειας της χρηματοδότησης των κομμάτων και του πολιτικού προσωπικού.
Όλοι ξέρουν ότι έχουμε υποστηρίξει τη γενναία μείωση της κρατικής χρηματοδότησης των κομμάτων και γενικά τη μείωση του κόστους του πολιτικού συστήματος.
Έχουμε υποστηρίξει τη μείωση της βουλευτικής αποζημίωσης. Πέραν των μειώσεων που ήδη έχουν γίνει υποστηρίζουμε την κατάργηση της αποζημίωσης των βουλευτών για την συμμετοχή τους στις επιτροπές της Βουλής, των προνομιακών ρυθμίσεων στη φορολογία των βουλευτών και της βουλευτικής σύνταξης.
Η συνταξιοδότηση των βουλευτών να γίνεται μόνον από τον οικείο επαγγελματικό ασφαλιστικό τους φορέα.

Τέταρτον: Σχέσεις ΜΜΕ και πολιτικής
Η σχέση των ΜΜΕ με το πολιτικό σύστημα είναι κορυφαίο ζήτημα αξιοπιστίας και διαφάνειας. Είναι απαραίτητη η δημιουργία θεσμικού πλαισίου που θα ρυθμίζει τα ζητήματα των ΜΜΕ και τις αδειοδοτήσεις. Η δημόσια τηλεόραση πρέπει να είναι ανεξάρτητη, να ελέγχεται και να λογοδοτεί στην Επιτροπή θεσμών και διαφάνειας της Βουλής, η οποία θα διορίζει και τα εκτελεστικά όργανα της διοίκησής της.

Πέμπτον: Δημόσια διοίκηση
Ακούσαμε τον καθηγητή κ. Σωτηρέλλη και τη Συνήγορο του Πολίτη κ. Σπανού για την αλλαγή του διοικητικού συστήματος. Πράγματι, η μεταρρύθμιση του κράτους, η απόκρουση της πελατειακής λογικής, της διασύνδεσης με ιδιωτικά συμφέροντα αποτελεί αναγκαίο στοιχείο για μια αποτελεσματική και χρηστή διοίκηση.
Οι λογικές που θεωρούν το κράτος ως κομματικό λάφυρο πρέπει να αποκλειστούν.
Η χώρα χρειάζεται ένα κράτος αξιόπιστο, σύγχρονο, παραγωγικό και αποτελεσματικό. Ένα κράτος δημοκρατικό, αποκεντρωμένο, στην υπηρεσία του πολίτη και της κοινωνίας .
Η Διοικητική Μεταρρύθμιση που προωθείται με στόχο την ανασυγκρότηση του Δημοσίου, την αξιολόγηση και την ορθολογική κατανομή του προσωπικού μέσα από την κινητικότητα, είναι απάντηση και λύση των προβλημάτων που καθηλώνουν τη δημόσια διοίκηση.
Η οικονομική κρίση επέτεινε τις αδυναμίες της Δημόσιας Διοίκησης, κυρίως σε σχέση με την ανταπόκριση στις υπηρεσίες προς τους πολίτες. Είναι απαραίτητη η προώθηση των μεταρρυθμίσεων σε πολλούς τομείς, με χαρακτηριστικούς αυτούς της κοινωνικής προστασίας και της υγείας. Κρίσιμο ζήτημα όμως είναι οι μεταρρυθμίσεις να οδηγούν στην αντιμετώπιση των συστημάτων διαφθοράς που λυμαίνονται τους δημόσιους πόρους και όχι στη μεταφορά του κόστους στους πολίτες με υποβάθμιση των υπηρεσιών. Και εδώ πρέπει να γίνουν πολλά συγκεκριμένα βήματα.
Ιδιαίτερη βαρύτητα αποδίδουμε στην ενίσχυση των Ανεξάρτητων Αρχών. Η πολιτική, οργανωτική, λειτουργική και οικονομική ανεξαρτησία τους είναι αναγκαία και αδιαμφισβήτητη. Πέραν του ρόλου τους ως εγγυητών των δικαιωμάτων, θα κληθούν να ρυθμίσουν επαρκώς νέα πεδία δραστηριοτήτων.
Ο δημόσιος διάλογος για τη αλλαγή του πολιτικού συστήματος πρέπει κατά τη γνώμη μας να αναπτυχθεί ταυτόχρονα σε δύο επίπεδα. Το πρώτο εντός του σημερινού συντάγματος από τον κοινό νομοθέτη, όπου ανήκουν τα περισσότερα από όσα είπα προηγουμένως. Το δεύτερο επίπεδο για όσα απαιτούν συνταγματική αναθεώρηση.
Η αναθεώρηση του Συντάγματος απαιτεί ευρύτερες και προωθητικές συνθέσεις.

Ζητήματα που θεωρούμε ότι πρέπει να αντιμετωπιστούν είναι :
Σαφής διάκριση εξουσιών. Αλλαγές στις υπερεξουσίες του πρωθυπουργού και της εκτελεστικής εξουσίας. Αλλαγές στον τρόπο εκλογής της ηγεσίας της Δικαιοσύνης. Διακριτός ρόλος εκκλησίας-κράτους. Ουσιαστικότερος ρόλος της Βουλής.
Ρυθμίσεις για τη δημοσιονομική διαχείριση, τη διαδικασία σύνταξης προϋπολογισμού και ελέγχου της εκτέλεσής του, που θα εξασφαλίζουν τον έλεγχο της αποτελεσματικότητας και αποδοτικότητας.
Καθιέρωση της απλής αναλογικής ως σταθερού εκλογικού συστήματος. Διεύρυνση των συμμετοχικών διαδικασιών με δημοψηφίσματα και ενθάρρυνση της νομοθετικής πρωτοβουλίας από τους πολίτες.
Κατάργηση του νόμου περί ευθύνης υπουργών. Ανακαθορισμός της ρύθμισης που αφορά στην ασυλία των βουλευτών.

Κλείνοντας αυτή την πρώτη παρέμβαση της Δημοκρατικής Αριστεράς θέλω να εκφράσω την πεποίθησή μου πως η αλλαγή του πολιτικού συστήματος είναι ζήτημα που αφορά εξ΄ορισμού την κοινωνία. Μόνον εάν οι αλλαγές γίνουν κτήμα της κοινωνίας και ικανοποιήσουν το εκπεφρασμένο αίτημά της για ριζικές αλλαγές θα αναζωογονήσουν την δημόσια σφαίρα και την πολιτική ζωή.
Το πολιτικό σύστημα δεν θα εξυγιανθεί μόνο μέσα από θεσμικές αλλαγές αν δεν υπάρξουν πράξεις που θα δείχνουν αναστροφή πορείας σε κρίσιμα θέματα. Πυγμή σε ό,τι παραβιάζει το δημόσιο συμφέρον. Να προχωρήσει ο έλεγχος του «πόθεν έσχες». Να καταπολεμηθεί η φοροδιαφυγή. Να εξαλειφθούν τα κυκλώματα διαφθοράς στις δημόσιες συμβάσεις και στις δημόσιες δαπάνες.
Πολλές φορές η ιστορία έχει δείξει πως, σε περιόδους κρίσης, εμφανίζονται αυταρχικές επιλογές. Εμείς, στον αντίποδα, διεκδικούμε τη διεύρυνση της δημοκρατίας, την ισχυροποίηση των θεσμών, την αναδιάταξη της διοίκησης, την προστασία των δικαιωμάτων.
Αυτή είναι η δική μας πρόταση και διεκδίκηση. 

Τετάρτη 30 Ιανουαρίου 2013

Οι διαφοροποιήσεις της Δημ.Αρ.

Από αρκετές πλευρές αρχίζει να τίθεται το ερώτημα εάν «οι επιμέρους διαφοροποιήσεις» της ΔΗΜΑΡ συμβαδίζουν με την προοπτική της διαφύλαξης της κυβερνητικής σταθερότητας, σε ορίζοντα τετραετίας. 


Το λένε λιγότερο κάποιοι κυβερνητικοί παράγοντες και περισσότερο στελέχη του ΠΑΣΟΚ, στο πλαίσιο προφανώς μιας αντιπαράθεσης στο πεδίο της Κεντροαριστεράς. Εάν πάντως το μεγαλύτερο «πολιτικό κόστος» για ένα κόμμα της Αριστεράς είναι η υποστήριξη μιας κυβέρνησης που ακολουθεί αντιδημοφιλείς πολιτικές για να αντιμετωπίσει η χώρα την κρίση, αυτό το «κόστος» το 'χει αποδεχθεί η ΔΗΜΑΡ, χωρίς αμφισημίες. 


Ακόμα και όταν διαφωνεί, θέτει τη διαφωνία της όχι με όρους υπονόμευσης της κυβέρνησης, αλλά με όρους διεύρυνσης της πολυσυλλεκτικής βάσης της, διευρύνοντας τα διαπραγματευτικά και νομιμοποιητικά στοιχεία της. Μόνο μια «μίζερη», «στενόμυαλη» και «φοβική» κριτική δεν κατανοεί αυτή τη διάσταση των πραγμάτων και προτιμάει το. . . μαύρο - άσπρο. 


Η πολιτική των «αποχρώσεων» είναι προφανώς δύσκολη. Και για κείνους που τη διατυπώνουν και γι' αυτούς προς τους οποίους απευθύνεται. Αλλά αυτός πρέπει να είναι ο ρόλος μιας Αριστεράς, που από τη μία «κρατάει ανοιχτά» τα κύρια μέτωπα αντιμετώπισης της κρίσης και από την άλλη «κρατάει ζωντανή» και τη δική της οπτική στα πράγματα και στις εξελίξεις. 


Οταν σήμερα το ΔΝΤ λέει ότι κάναμε λάθος με την «ένταση» της λιτότητας και ήδη έχουν αρχίσει να διατυπώνουν ενστάσεις για το «φορολογικό», γιατί δεν δικαιούται μια υπεύθυνη Αριστερά να τα θέτει εκ των προτέρων και να παλεύει «εντός των τειχών» και με συναίσθηση των ορίων για να αποτρέπει δυσμενείς εξελίξεις, διαφοροποιούμενη. . . Καλό κάνει στην κυβέρνηση, όχι κακό. 


Η συνεισφορά της ΔΗΜΑΡ στην κυβέρνηση είναι, παραμένοντας «αυτό που είναι», να παρέχει τη στήριξή της. Οχι «μεταλλαγμένη». . . Οσοι από το κυβερνητικό στρατόπεδο νιώθουν ικανοποίηση από τις δημοσκοπήσεις, μεγαλύτερη απ' ό,τι. . . υποδηλώνουν οι αριθμοί, και θεωρούν με βάση την «πολιτική νίκη» στην περίπτωση του «Μετρό» ότι βρήκαν το. . . «μαγικό ραβδί» στο «δόγμα της πυγμής» για να καλύψουν τα «κενά της κοινωνικής στήριξης» βρίσκονται σε λάθος δρόμο. . . 

panpan@pegasus.gr

Κυριακή 20 Ιανουαρίου 2013

Ας ήτανε τα σπίτια σαν τη Villa Amalias


Photo: Alexandros Katsis / Fosphotos.com
Photo: Alexandros Katsis / Fosphotos.com
1 εικόνα
του Σπύρου ΛυκούδηΣχόλια
Έγραψα τα παρακάτω πριν τη στροφή του ΣΥΡΙΖΑ στους νοικοκυραίους με τη φωνή του Προέδρου του και μετά τη δημοσίευση  άρθρου έμπειρου στελέχους που αιτιολογεί τη στροφή με λατινοαμερικάνικες ταξιδιωτικές εντυπώσεις. Πριν και την ανακοίνωση της συνάντησης με τον Σόϊμπλε, πριν τις βομβιστικές επιθέσεις  κατά δημοσιογράφων, κομματικών γραφείων, και τις ριπές με καλάσνικωφ  κατά του γραφείου του Πρωθυπουργού. 
Αμφιταλαντεύτηκα για την ανάγκη δημοσίευσής του. Το αποφάσισα όμως, έτσι, χωρίς ηθικό δίδαγμα.

Μεταξουργείο, 10.1.2013
Όσα ακολουθούν έχουν τη σφραγίδα του αριστερού που παρατηρεί. Μόνο.
Την Τετάρτη 9 Ιανουαρίου  στο Μεταξουργείο  50 – 60 πρόσωπα, 25 χρονών πάνω- κάτω, οργανωμένα  σε ομάδες, φτάνουν στα γραφεία της Δημοκρατικής Αριστεράς από δυο διαφορετικές κατευθύνσεις. Οι περισσότεροι παραμένουν στην είσοδο. Λίγοι, με πρόσωπα αυτοπειθαρχημένα,  ανεβαίνουν  με βιασύνη στους ορόφους,  σαν να θέλουν να γνωρίσουν το κτίριο. Ευγενικές συμπεριφορές  με ελάχιστες εξαιρέσεις ύβρεων.  Όχι πολιτικών, συνηθισμένων ύβρεων καθημερινότητας.
Αγχωμένες κινήσεις, να φέρουν  σε πέρας την αποστολή τους κι  ένα βαρύ, συναισθηματικό φορτίο στον πολιτικό τους λόγο. Ν΄ αφήσουν τα αποτυπώματά τους στην πολιτική μέρα, να αναρτήσουν το πανό τους, να στείλουν τα κείμενά τους από το φαξ της ΔΗΜΑΡ, ν’ απαθανατίσουν την επινίκια παρουσία τους, στέλνοντας τη φωτογραφία της με το κινητό. 
Με την άκρη του ματιού μπορούσες να δεις μικρές κινήσεις αλληλεγγύης, την έγνοια για το σύντροφό τους και την κούραση της νύχτας που προηγήθηκε. Ένα κορίτσι αναζητά χαμηλόφωνα τουαλέτα, ένα αγόρι καθησυχάζει τους εργαζόμενους, ένα ευχαριστώ, μια συγγνώμη για την ενόχληση, μια ντουντούκα ξεχασμένη στην είσοδο, μια κουβέντα, που σχεδόν δεν άρχισε, για την αναρχία, η βαθειά πεποίθηση της στράτευσης τους  στον αντιφασιστικό και αντικαπιταλιστικό αγώνα…
Αυτά, συνοπτικά, έμειναν στη μνήμη εκείνων που  βίωσαν τη σύντομη κατάληψη των γραφείων τους .
Στέκομαι ιδιαίτερα στο βαρύ συναισθηματικό και ιστορικό φορτίο, που αισθάνονται οι καταληψίες ότι κουβαλούν, για έναν κυρίως λόγο. Το  βήμα από τη δημοκρατική πρόθεση κοινωνικής δικαιοσύνης στην αντιδημοκρατική συμπεριφορά, συνήθως, δεν γίνεται με επίγνωση μέσω των ιδεών. Γίνεται μέσω των συναισθημάτων που τροφοδοτούνται από ιδεοληψίες, και διαμορφώνουν αντίληψη εξαιρετικότητας για το πρόσωπο και το ρόλο του στην Ιστορία.
Δεν αναφέρομαι λοιπόν στην ιδεολογική συγκρότηση των προσώπων αλλά στη ρομαντική  φύση της αφοσίωσης στη στράτευσή τους, στα συναισθήματα, με τα οποία την επενδύουν και τροφοδοτούν την κοινωνική τους ταυτότητα. Σ΄αυτό η σήψη της πολιτικής ζωής και ο ατελέσφορος τρόπος που την αντιμετώπισε η Αριστερά, ο δημόσιος και ιδιωτικός της λόγος και οι στόχοι της, ρητοί και άρρητοι, έπαιξαν και εξακολουθούν να παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο.
Για την εν γένει παιδαγωγική φύση της πολιτικής και το ρόλο του πολιτικού λόγου στη διαμόρφωση του πολιτικού λεξιλογίου και των ορίων του κοινωνικά αποδεκτού μπορούμε να μιλούμε μερόνυχτα. Μια πρώτη και χωρίς επιστημονικές περγαμηνές επισήμανση - παρατηρητής είμαι, επαναλαμβάνω- είναι ότι οι τακτικές του πελατειακού συστήματος επηρέασαν καθοριστικά τις κοινωνικές συμπεριφορές και την αντίληψη της κοινωνίας για το δημόσιο συμφέρον κατά τη διάρκεια της μεταπολίτευσης. Και οι τακτικές της Αριστεράς, ο τρόπος που διαχειρίστηκε τις εσωτερικές της αντιπαραθέσεις και η άρνηση του κύριου όγκου της να υπηρετήσει  δημιουργικά την εντός τόπου και χρόνου πολιτική, επηρέασαν καθοριστικά τον τρόπο που η κοινωνία στάθηκε απέναντι  στην κρίση.
Εδώ είναι η πρώτη ευθύνη ενός τμήματος της Αριστεράς, που ταύτισε την πολιτική αντίδραση στην κρίση με έναν έτσι κι αλλιώς κορυφαίο και διαρκή πολιτικό στόχο, τον αντικαπιταλιστικό αγώνα.
Όσοι εξαρχής, ο ΣΥΡΙΖΑ δηλαδή και άλλοι, θεώρησαν και προπαγάνδισαν ως μοναδική  εθνική – λαϊκή- δημοκρατική θέση την «αντίσταση στις δυνάμεις κατοχής» και επέβαλαν το διαχωρισμό των πολιτικών σε μνημονιακούς και υπερασπιστές του λαού καλλιέργησαν  μια μανιχαϊστική διάσταση στην πολιτική αντιπαράθεση. Κάθε  πρόταση τοποθετούνταν  στον άξονα Καλού - Κακού, εξετάζονταν με όρους θεολογικής αλήθειας  και κάθε πρόσωπο που τολμούσε να προτείνει αλλαγές  ή συμμετείχε σ΄αυτές, ενσάρκωνε έναν οιονεί προδότη του λαού.  Αντιθέτως, κάθε πρόσωπο που κατακεραύνωνε οποιαδήποτε αλλαγή  υπερασπιζόμενο την αδράνεια και ωραιοποιούσε την πρότερη διεφθαρμένη  περίοδο διακυβέρνησης, αποκτούσε πιστοποιητικό  λαϊκού αγωνιστή. 
Αυτό περίπου, απλοϊκά, υπήρξε το  δυναμικό «αριστερό»  αίσθημα και συναίσθημα. Γι΄ αυτό και η απόφαση της ΔΗΜΑΡ να στηρίξει την κυβέρνηση παρουσιάστηκε ως «ένοχη» και «ύποπτη». Το άμεσο πολιτικό αποτέλεσμα ήταν η παρεμπόδιση  κάθε ουσιαστικής συζήτησης για τις αλλαγές στη χώρα μας, συζήτηση την οποία, ούτως ή άλλως, ελάχιστοι πολιτικοί  παράγοντες του πελατειακού συστήματος επιθυμούσαν και ακόμη λιγότεροι ήσαν έτοιμοι γι΄ αυτήν.  
Η περίοδος κρίσης ευνοεί τη δημαγωγία και δαιμονοποιεί τις αλλαγές  αλλά η πολιτική, ειδικά όταν βρίσκεσαι σε καθεστώς διεθνούς οικονομικής εποπτείας, δεν μπορεί να έχει κενά, δεν έχει καν χρήσιμο χρόνο, όπως αποδείχτηκε. Μόνο κρίσιμο. Και σ΄ αυτό τον κρίσιμο χρόνο ένα μεγάλο τμήμα της Αριστεράς απάντησε με όρους Δευτέρας Παρουσίας, καθώς τοποθέτησε τη λύση, τη μοναδική, σε μια κατεύθυνση:  την  ανάληψη – επίτηδες δεν λέω κατάληψη- της εξουσίας από μια κυβέρνηση της Αριστεράς, και μάλιστα της «ατόφιας».   
Αυτή η κατεύθυνση, η προοπτική ανάληψης της εξουσίας από τον ΣΥΡΙΖΑ, τον έφερε αντιμέτωπο με δύο  διλήμματα, στα οποία κατά τη γνώμη μου απάντησε με εύλογες επιλογές αλλά υπερβολικές βεβαιότητες . 
Α. Προσπάθησε και πέτυχε να μεγενθύνει το χώρο του, πολυσυλλεκτικά, γρήγορα και  άκριτα. Η ηγετική του ομάδα αγκάλιασε όλα τα διαθέσιμα πρόσωπα και όλες τις ελπίδες τους. Από την ελπίδα του χαμένου παραδείσου όλων των ομάδων  με απειλούμενα κεκτημένα ως  την ελπίδα του αγνού αριστερού για την εκ βάθρων αλλαγή.
Για να συντηρήσει το μέγα πλήθος και το μέγα πάθος, ο δημόσιος λόγος του, επίσης εύλογα,  επεφύλασσε ίσες πιθανότητες και σ΄αυτό που θα μπορούσε να συμβεί  αν ο κόσμος ήταν  αγγελικός,  και σ΄αυτό που ήταν δυνατόν  να συμβεί με όλους τους αντικειμενικούς περιορισμούς  της συγκυρίας. Οι πιθανότητες μιας φαντασίωσης  και οι δυνατότητες της πραγματικότητας  είχαν το ίδιο πολιτικό βάρος, είτε επρόκειτο για τους υποψήφιους δανειστές Ρωσία, Κίνα, Βενεζουέλα είτε επρόκειτο για τη διαχείριση του μνημονίου. 
Β.  Επίσης  εύλογα, ακολούθησε την  παλαιοκομματική τακτική του δικομματισμού, την απόλυτη άρνηση του απέναντι, τη δαιμονοποίησή του,  για να διασφαλίσει την άνοδο.
Όταν  προσδοκάς την απόλυτη εξουσία στηριζόμενος  σε πολυσυλλεκτικό ακροατήριο  είσαι υποχρεωμένος να υποσκάπτεις κάθε δημιουργική προσπάθεια και να καλλιεργείς γλώσσα και συνθήκες πολέμου. Κι όταν στο νεανικό σου ακροατήριο δίνεις το ρόλο  του  «κλειδοκράτορα της Ιστορίας»,  ποιο θεωρείς πως είναι  το ιστορικό του καθήκον απέναντι στους  «προδότες γερμανοτσολιάδες»,  στους «πρόθυμους»,  στις καθημερινές «εκτροπές», «χούντες» και «πραξικοπήματα», στους «υποταγμένους», στους «μερκελιστές», στο «χυδαιότερο κομμάτι της αστικής αριστεράς»;  Η απάντηση, νομίζω, είναι απλή.
Βεβαίως τα παιδιά που «κατέλαβαν» τη ΔΗΜΑΡ δεν είναι το ακροατήριο του ΣΥΡΙΖΑ. Κινούνται όμως σε ένα διαμορφωμένο κλίμα.
«Το μελάνι μας είναι εκρηκτικό και οι ιδέες μας εύφλεκτες» ήταν το μήνυμα στη μια όψη του φέιγ βολάν που άφησαν πίσω τους όσοι χωρίς βία και φθορές, το ξαναλέω,  κατέλαβαν τα γραφεία μας.
Δεν το εκλαμβάνω ως απειλή,  αλλά ως άλλη μια από τις ουτοπίες μιας νιότης αφόρητα πιεσμένης.
Το μήνυμα στην άλλη όψη είναι ευχή. Σημαντική, αποτελεί όμως αντικείμενο της ψυχολογίας και της κοινωνικής επιστήμης: 
«ΑΣ ΗΤΑΝΕ ΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΜΑΣ  ΣΑΝ ΤΗ VILLA AMALIAS… »
Σκέφτομαι αυτή τη φράση ξανά και ξανά…
Τελικά η ενηλικίωση και η ωριμότητα δεν θα έρθει με τα χρόνια. Δεν θα τη  φέρουν καν οι  εμπειρίες αλλά  η μελέτη της ευθύνης , προσωπικής και πολιτικής, για τις πράξεις και τις αβλεψίες μας, για τις συνέπειες  τους στο κοινωνικό σύνολο και το αποτύπωμά τους στο μέλλον.
Κι  όταν οι ουτοπίες των καταληψιών διαλυθούν, όπως διαλύθηκαν άλλες ουτοπίες της δικής μου νιότης,  αυτό δεν θα είναι ήττα. Γιατί μια νιότη χωρίς ουτοπίες, είναι νεκρή νιότη.
*Ο Σπύρος Λυκούδης είναι Γραμματέας της Δημοκρατικής Αριστεράς και βουλευτής Επικρατείας.

Από το protagon.gr
ένα άρθρο των πρωταγωνιστών

Δευτέρα 14 Ιανουαρίου 2013

Η πρόταση της ΔΗΜ.ΑΡ. για το πετρέλαιο θέρμανσης.






Η πρόταση της ΔΗΜ.ΑΡ.
Η ΔΗΜ.ΑΡ. ενδιαφέρεται για την αποτελεσματική αντιμετώπιση των αναγκών των ελληνικών νοικοκυριών για ικανοποιητική θέρμανσή τους κατά τους χειμερινούς μήνες.
Η εξίσωση από την κυβέρνηση του ειδικού φόρου κατανάλωσης (ΕΦΚ) στο πετρέλαιο θέρμανσης και κίνησης μαζί με την δεδομένη σημαντική μείωση των οικογενειακών εισοδημάτων λόγω κρίσης έχουν προκαλέσει μεγάλη ένταση στο πανελλήνιο και κυρίως στις κεντρικές και βόρειες περιοχές της χώρας
Για αυτό το λόγο η ΔΗΜΑΡ προτείνει ένα πακέτο άμεσων και μεσοπρόθεσμων μέτρων με στόχο:
(α) ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ: να διασφαλίσουν ότι ικανοποιούνται οι ανάγκες θέρμανσης των νοικοκυριών και να αποτραπούν ακραίες καταστάσεις,
(β) ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ: να αντιμετωπιστεί η λαθρεμπορία καυσίμων έτσι ώστε τμήμα των αυξημένων εσόδων να χρηματοδοτήσει την κοινωνική πολιτική,
(γ) ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΟ – ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΓΕΙΑΣ: να ενισχυθεί η περιβαλλοντική διάσταση του όλου συστήματος και να προωθηθούν μέτρα που ενισχύουν τη δημόσια υγεία και την περιβαλλοντική ισορροπία και βιωσιμότητα.
Ειδικότερα προτείνουμε ένα πακέτο τεσσάρων προτάσεων:
  1. Διεύρυνση του αριθμού των δικαιούχων και του ύψους της επιστροφής μέσω της:
  1. αύξησης των περιουσιακών κριτηρίων,
  2. συμπερίληψης στους δικαιούχους όλων των ανέργων ανεξαρτήτως του εισοδήματός που είχαν την προηγούμενη χρονιά.
  3. επιστροφή και της διαφοράς που προκύπτει από τον ΦΠΑ
Βάσει των παραπάνω, οι δικαιούχοι αυξάνονται από το 85% στο 90% του πληθυσμού και το ποσοστό επιστροφής αυξάνεται από 85% σε 100%.
  1. Ενίσχυση του ποσού που θα διατεθεί ως επίδομα θέρμανσης ανεξαρτήτως πηγής. Ειδικότερα προτείνουμε τα 25 εκ. ευρώ, που έχει αποφασισθεί να διατεθούν , να αυξηθούν σε 100.
Έτσι μπορεί να διασφαλισθεί ότι όλοι-ες που βρίσκονται έως και 20% πάνω από το όριο της φτώχειας θα δικαιούνται όχι μόνο επιστροφή φόρου αλλά και επίδομα θέρμανσης.
  1. Κατάθεση εντός δύο μηνών ολοκληρωμένο σχέδιο δράσης για την καταπολέμηση της λαθρεμπορίας στα καύσιμα (θέρμανσης, κίνησης και ναυτιλίας).
Το σχέδιο πρέπει να προβλέπει τον πλήρη έλεγχο της διακίνησής τους από το διυλιστήριο έως τον τελικό χρήστη - καταναλωτή και να συνοδεύεται από αναλυτική λίστα απαιτούμενων νομοθετικών και άλλων ενεργειών, καθώς και χρονοδιάγραμμα εφαρμογής.
Η επιτυχής υλοποίηση του σχεδίου θα επιτρέψει τη μείωση του πραγματικού ΕΦΚ που πληρώνουν τα νοικοκυριά από τα €120 ανά 1.000 λίτρα στα €50 (δηλαδή αύξηση της επιστροφής φόρου).
  1. Κίνητρα αλλά και ποινές για την μετατροπή των τζακιών σε ενεργειακά. Μεσοπρόθεσμα η ύπαρξη τζακιού σε αστικά κέντρα θα αντιμετωπίζεται φορολογικά ως τεκμήριο πολυτελείας εκτός και εάν αυτά είναι ενεργειακά . Για αυτό το λόγο, αφενός θα δοθούν κίνητρα μετατροπής των υφιστάμενων τζακιών σε ενεργειακά , αφετέρου θα είναι υποχρεωτικό οι νέες κατασκευές εάν έχουν τζάκι αυτό να είναι ενεργειακό.

Γιατί η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ είναι αναποτελεσματική.
Η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για επιστροφή στο προηγούμενο καθεστώς φορολόγησης του πετρελαίου θέρμανσης και κίνησης δεν θα έχει αποτέλεσμα διότι:
(α) Η πραγματική φορολογική επιβάρυνση των νοικοκυριών από την εξομοίωση των Ειδικών Φόρων Κατανάλωσης (ΕΦΚ) είναι μηδενική λόγω της επιστροφής φόρου που πραγματοποιείται.
Εξαίρεση αποτελούν όσοι-ες διαθέτουν τεκμήρια πολυτελούς διαβίωσης (κότερα, ελικόπτερα, πισίνες κλπ.) οι οποίοι αποτελούν το 4,5% του πληθυσμού και το πλουσιότερο 10% του πληθυσμού.
Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι δικαιούχοι της επιστροφής φόρου είναι το 85% του πληθυσμού.
(β) Η μείωση στην κατανάλωση του πετρελαίου προκαλείται διότι έχει μειωθεί το οικογενειακό εισόδημα λόγω της κρίσης. Η μείωση του ΕΦΚ του πετρελαίου θέρμανσης δεν θα είχε ως αποτέλεσμα την αύξηση της κατανάλωσης.
Με άλλα λόγια, ο λόγος για τον οποίο οι πολίτες δεν αγοράζουν πετρέλαιο δεν είναι η αύξηση του φόρου (η οποία επιβαρύνει τον καταναλωτή για μόλις 15 ημέρες, δηλαδή έως ότου πάρει την επιστροφή).
Ο λόγος της χαμηλής κατανάλωσης είναι η μείωση του διαθέσιμου εισοδήματος των νοικοκυριών.
Άρα:
  • Η άμεση συνέπεια της υιοθέτησης της πρότασης του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι η ενίσχυση της λαθρεμπορίας καυσίμων (ό,τι γινόταν πριν την εξομοίωση) χωρίς να υπάρχει κανένα αποτέλεσμα ως προς την αντιμετώπιση του πραγματικού προβλήματος θέρμανσης που αντιμετωπίζουν τα νοικοκυριά.


ΤΟΜΕΑΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΤΗΣ ΔΗΜ.ΑΡ.

Δευτέρα 7 Ιανουαρίου 2013

Τροπολογίες βουλευτών της ΔΗΜ.ΑΡ. για το σχέδιο νόμου " Ρυθμίσεις στην φορολογία εισοδήματος και λοιπές διατάξεις".










Η βουλευτής Α’ Θεσσαλονίκης Α. Ξηροτύρη–Αικατερινάρη, υπεύθυνη κοινοβουλευτικά για τα οικονομικά, κατέθεσε σήμερα μαζί τους βουλευτές Ν. Τσούκαλη και Δ. Αναγνωστάκη της ΔΗΜΑΡ, πέντε (5) βασικές τροπολογίες-προσθήκες στο Σχέδιο Νόμου «Ρυθμίσεις στη φορολογία εισοδήματος και λοιπές διατάξεις» του οποίου η συζήτηση ολοκληρώνεται στη Βουλή την επόμενη εβδομάδα.

Οι τροπολογίες αφορούν σημαντικές βελτιώσεις που έχει αναδείξει η ΔΗΜΑΡ και που τις θεωρεί αναγκαίες για την περαιτέρω βελτίωση του υπό συζήτηση Σχεδίου Νόμου και αναφέρονται κυρίως στην ελάφρυνση των ασθενέστερων εισοδηματικά στρωμάτων του πληθυσμού. Ειδικότερα κατατέθηκε:
1. Τροπολογία (θα τη βρείτε εδώ) που αφορά στην κλίμακα φορολόγησης των εισοδημάτων από ατομική επιχείρηση και ελευθέριο επάγγελμα (ΟΕ, ΕΕ, ΕΠΕ). Συγκεκριμένα προτείνεται αλλαγή της κλίμακας ως εξής:
Κλιμάκιο εισοδήματος
(ευρώ)
Φορολογικός συντελεστής
%
Φόρος κλιμακίου
(ευρώ)
Σύνολο
Εισοδήματος
(ευρώ)
Φόρου
(ευρώ)
20.000 (από 50.000)
20% (από 26%)
4.000 (από 13.000)
20.000 (από 50.000)
4.000 (από 13.000)
Υπερβάλλον
33%



2. Τροπολογία (θα τη βρείτε εδώ) που αφορά στις οικογένειες με παιδιά και προβλέπει σε συνδυασμό με το ενιαίο επίδομα τέκνου και τα πολυτεκνικά επιδόματα του Σχεδίου Νόμου την επιπλέον αύξηση του ποσού αυτόματης απομείωσης του φόρου κατά €200/παιδί. Με αυτήν την πρόταση η μείωση φόρου για  εισόδημα μέχρι και €21.000 θα είναι €2100 εάν δεν έχει παιδιά, €2.200 εάν έχει ένα παιδί, €2.300 εάν έχει δύο παιδιά κ.ο.κ.Το επιπλέον ποσό της απομείωσης θα αποκλιμακώνεται με τρόπο ανάλογο της αυτόματης απομείωσης του φόρου.
3. Τροπολογία (θα τη βρείτε εδώ) με την οποία επαναφέρεται η ρύθμιση για έκπτωση φόρου από τη δαπάνη για τα ενοίκια και μάλιστα ενισχυμένη και καθιερώνεται θετικό κίνητρο για τη συγκέντρωση αποδείξεων μέσω της επέκτασης και ενίσχυσης του μέτρου συλλογής των αποδείξεων με στόχο την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής.
4. Τροπολογία (θα τη βρείτε εδώ) με την οποία αντικαθίσταται η πρόβλεψη του Σχεδίου Νόμου για αυτοτελή φορολόγηση των εισοδημάτων από μισθώσεις ακινήτων, με φορολόγηση με βάση την κλίμακα του κύριου εισοδήματος του φορολογουμένου.
5. Τροπολογία (θα τη βρείτε εδώ) που προβλέπει την κλιμάκωση του συντελεστή παρακράτησης για τα εισοδήματα από τόκους καταθέσεων, από πράξεις REPOS κ.λ.π., προκειμένου να καλυφθούν κοινωνικές βελτιώσεις του Σχεδίου Νόμου ως εξής:
Ποσό καταθέσεων
Συντελεστής φορολόγησης
Έως 5.000 €
Αφορολόγητο
5.001 - 50.000 €
15%
> 50.000 €
17,5%

Σάββατο 5 Ιανουαρίου 2013

Οι προτάσεις της Δημ.Αρ. για την αντιμετώπιση του επικινδύνου φαινομένου της αιθαλομίχλης







Το νέφος αιθαλομίχλης, προϊόν της εκτεταμένης και ανεξέλεγκτης χρήσης κάθε είδους καυσόξυλων για θέρμανση, πυκνώνει και τείνει να μονιμοποιηθεί πάνω από τα αστικά κέντρα, με σοβαρές συνέπειες για τη δημόσια υγεία των πολιτών και την προστασία του περιβάλλοντος. 
Η υγιών δημοσιονομικών προθέσεων προσπάθεια της κυβέρνησης για την πάταξη της λαθρεμπορίας και φοροδιαφυγής στα καύσιμα, με την απότομη και μεγάλη αύξηση της τιμής του πετρελαίου θέρμανσης που συνεπαγόταν, δείχνει να έχει «ανθυγιεινά» αποτελέσματα, όσο μένει ατελής και ανολοκλήρωτη και όσο δεν υλοποιούνται μέτρα, άμεσα και μεσοπρόθεσμα, που έπρεπε να τη συνοδεύουν. Έτσι απαιτείται:

1.Να γίνει, άμεσα, εκστρατεία ενημέρωσης των πολιτών για τους κινδύνους που εγκυμονεί για τη δημόσια υγεία, την προστασία του περιβάλλοντος, αλλά και την ασφάλεια στο εσωτερικό των σπιτιών η εκτεταμένη χρήση κάθε είδους καυσόξυλων σε αστικά κέντρα, καθώς και η ανεξέλεγκτη χρήση μη πιστοποιημένων θερμαντικών συσκευών. Χρειάζεται επίσης να βελτιωθεί η πληροφόρηση των πολιτών για το ποιοι δικαιούνται και με ποιες διαδικασίες λαμβάνουν το επίδομα θέρμανσης Ακόμη, είναι χρήσιμο να δοθούν οδηγίες για την ορθολογική χρήση της ενέργειας και την ενεργειακή αποδοτικότητα των διαφόρων συστημάτων θέρμανσης και των καυσίμων τους, ώστε να οι πολίτες να μπορούν να κατανοούν καλύτερα το συμφέρον τους.
2.Να υπάρξει περαιτέρω διεύρυνση των κατηγοριών των δικαιούχων επιδότησης της τιμής του πετρελαίου. Ωστόσο, πρέπει να τονιστεί ότι το ποσοστό όσων σήμερα δικαιούνται επιδότησης, προσεγγίζει το 80% του πληθυσμού. 
3.Να απλοποιηθεί και να επιταχυνθεί η διαδικασία καταβολής του επιδόματος στους δικαιούχους.
4.Να υπάρξει χρηματική ενίσχυση ως επίδομα θέρμανσης προς τα νοικοκυριά που έχουν εισόδημα έως 20% πάνω από το όριο της φτώχειας. Προς αυτή την κατεύθυνση η ΔΗΜΑΡ θα καταθέσει ολοκληρωμένη πρόταση εντός των επόμενων ημερών.
5.Να κατατεθεί από το Υπουργείο Οικονομικών στο Υπουργικό Συμβούλιο εντός δύο μηνών, ολοκληρωμένο σχέδιο δράσης για την καταπολέμηση της λαθρεμπορίας στα καύσιμα (θέρμανσης, κίνησης και ναυτιλίας). Το σχέδιο πρέπει να προβλέπει τον πλήρη έλεγχο της διακίνησής τους από το διυλιστήριο έως τον τελικό χρήστη - καταναλωτή και να συνοδεύεται από αναλυτική λίστα απαιτούμενων νομοθετικών και άλλων ενεργειών, καθώς και χρονοδιάγραμμα εφαρμογής. 
6.Να γίνει επικαιροποίηση των ορίων συναγερμού για την ατμοσφαιρική ρύπανση στις μεγάλες πόλεις, ώστε όσα ισχύουν για το φωτοχημικό νέφος να συμπληρωθούν με τα νέα δεδομένα που αφορούν την αιθαλομίχλη.
7.Να μεγιστοποιηθούν οι έλεγχοι για την κοπή και διακίνηση καυσόξυλων, ώστε να αντιμετωπιστεί η παράνομη υλοτόμηση δασών καθώς και νέα φαινόμενα λαθρεμπορίας στην πώληση τέτοιου υλικού. 

Τετάρτη 2 Ιανουαρίου 2013

Κεντροαριστερά. Το πρωϊ καλόγρια, το βράδυ πόρνη!.







Μια συζήτηση και αναζήτηση που ξεκίνησε από μακρυά, από τα χρόνια ακόμη που "δικαιώνονταν ο αγώνας", ακόμη καλά κρατεί, με άλλους συνομιλητές, συνδαιτημόνες , αλλά και αντιρρησίες. Οι πρωτοκλασάτοι αστέρες αυτής της συζήτησης-άλλοι ειλικρινείς, άλλοι πάλι φαινομενικά όχι και τόσο-χρησιμοποιώντας ολίγον το στρίβειν δια του ...αδιεξόδου στα γραπτά τους-επιχειρούν και πάλι να περπατήσουν στα χορταριασμένα μονοπάτια αυτής της πορείας. Ο μέγας πολιτικός"προστάτης" της ,αφού έφαγε και ήπιε καλά όλα αυτά τα χρόνια από την έκδοση της στην Συγγρού  των εκλογικών αναμετρήσεων, τώρα ξεπεσμένος και καταφρονημένος, προσπαθεί να την ξαναβγάλει στο "κλαρί" , αλλά οι υποψήφιοι πελάτες είτε έχουν χάσει "κάθε πατρότητος ελπίδα", είτε θέλουν πιο φρέσκο κρέας.

Ολη αυτή η προσέγγιση που ακολουθεί μια πεπατημένη που δεν οδήγησε πουθενά, επειδή ποτέ δεν συναρτήθηκε και δεν εξηγήθηκε η ακριβής έννοια της, μέσα στο θολό τοπίο της....σοσιαλιστικής ευημερίας, σήμερα που τα πράγματα και τα προβλήματα είναι μπροστά μας ανάγλυφα, τόσο που ακόμη και οι πολιτικά τυφλοί θα μπορούσαν να τα ψηλαφήσουν, έχουμε πάλι μια επανάληψη αποκλεισμών, αδιεξόδων και χρήση της ,για να οδηγήσουν τεχνηέντως σε άλλους πρόσκαιρους "διαχωρισμούς¨(μνημονιακοί-αντιμνημονιακοί) και να την οδηγήσουν σε οριστικό και αμετάκλητο αδιέξοδο. 

Η ανάγκη επανακαθορισμού πολιτικών "γεωγραφικών" όρων σήμερα παρά ποτέ είναι απόλυτη. Ο διαχωρισμός "αριστερά-δεξιά" πνέει τα λοίσθια, αν δεν τα τίναξε κιόλας. Αναδύεται ένας άλλος , μέσα από τον βάλτο της σημερινής ελληνική πολιτικής πραγματικότητας....της ευθυνης και της ανευθυνότητας. Της δέσμευσης για ουσιαστική λειτουργία των θεσμών με τρόπο που να εξασφαλίζεται στοιχειωδώς ο συνεκτικός ιστός της κοινωνίας, της αποκατάστασης αισθήματος δικαιοσύνης, επαναφορά σε πρώτο πλάνο των στοιχειωδών αναγκών των πολιτών για εργασία, σωστή εκπαίδευση, ενημέρωση, πολιτισμό, υγεία... Για να διαλέξει κανείς στρατόπεδο σήμερα και να οριοθετηθεί όπως θέλει, πρέπει να δίνει συγκεκριμένες απαντήσεις στα παραπάνω και να μην κρύβεται πίσω από τον ευτραφή πισινό της κ. Μέρκελ.

Σ.Σαρακενίδης