Δημήτρης Χαντζόπουλος στα ΝΕΑ
Σας υποσχέθηκα πριν από 15 ημέρες μια πρόταση για το πολιτικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει η χώρα. Δεν πρόκειται για καμιά σοφία, στην κατάσταση που είναι η χώρα κανείς δεν μπορεί να βγάλει λαγό από το καπέλο. Το διάστημα που μεσολάβησε, το μόνο σημαντικό πολιτικό γεγονός ήταν το άρθρο-προειδοποίηση του Κ. Σημίτη στην "Καθημερινή" (2-10) για την ισχυρή πιθανότητα εκδίωξης της χώρας από την Ευρωζώνη, αν συνεχίσει στην ίδια ρότα. Τις άλλες δύο έγκαιρες προειδοποιήσεις του το 2008 για τον κίνδυνο προσφυγής στο ΔΝΤ και πέρυσι για την ανάγκη αναδιάρθρωσης του χρέους δεν τις άκουσαν, ορισμένοι μάλιστα τις αντιμετώπισαν με την έπαρση που συνήθως χαρακτηρίζει τους ημιμαθείς. Τώρα όλοι (πλην ΣΥΡΙΖΑ και της κυρίας Τζάγκρη, αντιδράσεις άνευ σημασίας) σιώπησαν προβληματισμένοι. Καιρός ήταν.
Ανακεφαλαιώνω λοιπόν από το προηγούμενο άρθρο μου:
1. Οι εκλογές δεν δίνουν λύση.
2. Είναι αμφίβολη η δυνατότητα συνέχισης της διακυβέρνησης από τον Γιώργο Παπανδρέου με τη συνδρομή Βενιζέλου. Δεν αντέχει, γιατί κάνει το ένα λάθος μετά το άλλο. Ολες οι εφεδρείες μαζί και η προεδρική φρουρά επιστρατεύτηκαν χωρίς αποτέλεσμα.
3. Κυβέρνηση Σαμαρά θα είναι καταστροφική.
4. Συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ θα αθροίσει δύο αποτυχίες.
5. Η παραδοσιακή Αριστερά ούτε μπορεί ούτε θέλει να συμβάλει σε διέξοδο. Εξάλλου είναι απασχολημένη αυτόν τον καιρό με την αποκατάσταση του Ζαχαριάδη και το επίκαιρο ερώτημα: "Τι διαδρομές θα είχε ακολουθήσει η χώρα, αν δεν είχαμε παραδώσει τα όπλα στη Βάρκιζα;".
Ο κόσμος αντιλαμβανόμενος το αδιέξοδο ενστικτωδώς στρέφεται προς συλλογικές λύσεις. "Ολοι μαζί ή τουλάχιστον οι δύο μεγάλοι θα τα καταφέρουν καλύτερα", είναι ο συλλογισμός. Ενώ η αφετηρία της σκέψης είναι σωστή, η κατάληξη είναι λάθος. Δεν χρειάζεται ο τόπος διακομματική συναίνεση σε λάθος πολιτικές και με ανεπαρκείς ηγέτες. Ολοι μαζί θα πάνε στον πάτο γρηγορότερα από ό,τι καθένας μόνος του, ενώ παράλληλα θα έχει "καεί" στη συλλογική συνείδηση η ιδέα της ευρύτερης συμπόρευσης. Ο τόπος χρειάζεται μια κυβέρνηση διαχείρισης της κρίσης δηλαδή μια μάχιμη, με γνώσεις ομάδα πολιτικών (κατά κανόνα) στελεχών, που θα συμφωνήσουν στην πιστή εφαρμογή ενός προγράμματος με τη συνδρομή της Ευρώπης και σε συνεννόηση με τους δανειστές μας. Με σχέδιο, βήμα βήμα, ακόμα και τώρα μπορούν να ανακτηθούν η αξιοπιστία της χώρας και η ελπίδα στην καρδιά των πολιτών.
Με πολλά λόγια και ερασιτεχνισμούς η κατάσταση ραγδαία επιδεινώνεται. Αυτή η ομάδα διαχείρισης κρίσης θα αποτελείται από στελέχη του ΠΑΣΟΚ και ευρύτερα της Κεντροαριστεράς με επίγνωση της κατάστασης, στελέχη από τον κεντροδεξιό φιλελεύθερο χώρο, στελέχη της Δημοκρατικής Αριστεράς και έναν- δυο τεχνοκράτες με αίσθηση της πολιτικής πραγματικότητας. Θα είναι κυβέρνηση πολιτική και όχι "προσωπικοτήτων". Τη νομιμοποίηση θα την αντλεί από τη Βουλή με τουλάχιστον τρία κόμματα να δεσμεύονται να τη στηρίξουν μέχρι το 2013. Θα ήταν μια σημαντική προσφορά των κ. Παπανδρέου και Σαμαρά στον τόπο, η μόνη που μπορούν πλέον να εισφέρουν. Σε αντίθετη περίπτωση ο σημερινός πρωθυπουργός, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες που καταβάλλει, θα συνδέσει το όνομά του με δραματικές καταστάσεις και ο κ. Σαμαράς, αν γίνει πρωθυπουργός, θα καταρρεύσει σε χρόνο-μηδέν. Μαζί τους και η χώρα.
*Ο Νίκος Μπίστης είναι μέλος του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου