Παρασκευή 20 Δεκεμβρίου 2013

Ιστορίες αντιμνημονιακής τρέλλας. Του Ελληνος ο τράχηλος "Σόρους" δεν υπομένει.



του Γιώργου Σιακαντάρη


Την προηγούμενη εβδομάδα είχαμε μια ακόμη εκδήλωση του περήφανου φρονήματος ενός μεγάλου τμήματος αυτού του λαού, που εμπνέεται από τις θεωρίες συνωμοσιολογίας, των ψεκασμών, της περίφημης δήλωσης Κίσινγκερ, της κλοπής των φωνηέντων μας και πολλών άλλων παρεμφερών θεωριών. Πριν λίγες μέρες στη Νάουσα έκλεισαν τα σχολεία κατόπιν πρωτοβουλίας του δημάρχου και του συλλόγου γονέων και κηδεμόνων, γιατί δεν υπήρχε καθόλου πετρέλαιο για να ζεσταθούν τα παιδιά. Ακολούθησε μια πρόταση του ιδρύματος Σόρος για την προσφορά μερικών τόνων πετρελαίου, ώστε να καλυφθούν προσωρινά οι ανάγκες των σχολείων.

Ο πρόεδρος των συλλόγων γονέων και κηδεμόνων Νάουσας Μανώλης Γαλίτης δήλωσε στην εφημερίδα Μακεδονία, «καταρχήν μας προκάλεσαν εύλογες υποψίες οι λόγοι για τους οποίος ο φιλάνθρωπος αυτός μεγιστάνας σκέφτηκε ξαφνικά το πρόβλημα των σχολείων της Νάουσας. Δεν μας πείθει ότι η προσφορά του είναι ανιδιοτελής. Είμαστε βέβαιοι ότι από αυτή την ‘ευεργεσία’ ο κ. Σόρος αναμένει ανταλλάγματα και δεν θέλουμε τα σχολεία των παιδιών μας να μπουν σ’ αυτό το παιχνίδι», ʼʼτο πετρέλαιο θέρμανσης είναι υποχρέωση του κράτουςʼʼ και γι’ αυτό λέμε ʼʼόχιʼʼ στο ίδρυμα του μεγιστάνα.

Ο υπερήφανος, αδούλωτος, ο μη υποφέρων κανένα κανενός είδους ξένο τράχηλο «ελληνικός λαός» αντιστάθηκε ακόμη μια φορά στους εβραίους, τους καπιταλιστές, τα μέλη της λέσχης Μπίλντεμπεργκ, τους μνημονιακούς προδότες και τους δούλους του καπιταλιστικού συστήματος. Αν βεβαίως η προσφορά είχε γίνει από τον αείμνηστο Τσάβες, τον διάδοχό του Νίκολα Μαδούρο ή τον Πούτιν οι περήφανοι γονείς και κηδεμόνες θα την είχαν ασμένως αποδεχτεί. Δυστυχώς όμως ο Τσάβες αποδήμησε εις Κύριον και δεν πρόκανε να μας στείλει το πετρέλαιο που του ζήτησε ο κύριος Τσίπρας, ο Μαδούρο αναζητεί το χαρτί τουαλέτας που του έκλεψαν οι ιμπεριαλιστές και ο Πούτιν είναι απορροφημένος στο να συγκροτεί τη μεγάλη αντιδημοκρατική Ρωσία της μαφιόζικης επιχειρηματικής τάξης.

Αυτό που κυριαρχεί στο κομματικό και μιντιακό μας σύστημα δεν είναι το δίλημμα Μνημόνιο ή αντιμνημόνιο, αλλά το «Πνεύμα» του ανορθολογισμού. Αν κοιτάξουμε όχι και σε πολύ μεγάλο βάθος θα διακρίνουμε εκπροσώπους του ανορθολογισμού σ’ όλο το φάσμα αυτού του συστήματος.

Αν κανείς παρακολουθεί βραδινές εκπομπές σε παρακάναλα, αλλά και σε εγκυρότερα κανάλια ή τις παρεμβάσεις ακροατών σε μεταμεσονύκτιες εκπομπές, εκεί θα συναντήσει, σ’ όλο του το μεγαλείο, το κόμμα του μαχόμενου κατά των δοσίλογων ορθολογιστών» κόμμα του ανορθολογισμού. Αυτό το κόμμα δεν εκφράζει μόνο την πίστη του σε κάθε είδους αστυνομική εξήγηση των πολιτικών και κοινωνικών εξελίξεων, αλλά και τη βαθειά του περιφρόνηση προς τις αρχές της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας.

Πριν λίγες μέρες ήρωας αυτού του κόμματος έγινε μια κυρία, η οποία επιτέθηκε στον Υπουργό Εργασίας κύριο Βρούτση, κατηγορώντας τον ως ηθικό αυτουργό που πέθανε το κοριτσάκι από αναθυμιάσεις από μαγκάλι και γιατί υπογράφει τις αποφάσεις με την τρόικα. Αφού τον ρώτησε αν κοιμάται τα βράδια από τις τύψεις του, δήλωσε υπερήφανα ότι δεν τον θεωρεί υπουργό της. Αυτή η παρέμβαση θεωρήθηκε άξια του έπους της Εθνικής Αντίστασης. Θα μείνω μόνο στον θαυμασμό για τη κυρία που δεν αναγνωρίζει τον υπουργό. Ωραία! Το αντιδημοκρατικό κόμμα του ανορθολογισμού πιστεύει ότι η αναγνώριση ενός υπουργού μιας κυβέρνησης, η οποία προέκυψε μετά από εκλογές, είναι θέμα προσωπικής απόφασης. Άμα «γουστάρω» αναγνωρίζω τους δημοκρατικά εκλεγέντες υπουργούς, αν όχι τότε δεν τους αναγνωρίζω. Έτσι ο καθένας γίνεται ήρωας της «άμεσης δημοκρατίας». Και αυτό από τους υποστηρικτές του κόμματος του ανορθολογισμού χαρακτηρίζεται ως μέγιστη δημοκρατική πράξη. Δεν θα ήταν όμως κόμμα του ανορθολογισμού, αν δεν έκανε κάτι τέτοιο.

Σ’ αυτό το κόμμα όμως τοποθετούνται και όσοι δήθεν «μνημονιακοί ορθολογιστές» επιζητούν και άλλα μνημόνια, ταυτίζοντας την καταδίκη του «σπάταλου κράτους» με την ταυτόχρονη καταδίκη όσων θεωρούν ότι η παροχή των στοιχειωδών κοινωνικών υπηρεσιών προς τους πολίτες αποτελεί τον πυρήνα κάθε φιλελεύθερης δημοκρατίας και η παραβίαση αυτού του πυρήνα αποτελεί ύψιστη έκφραση ανορθολογισμού και μέσο προώθησης αντιδημοκρατικών διαθέσεων και αντιευρωπαϊκού πνεύματος.

Όσο αυτός ο τόπος παραμένει δέσμιος της κυρίαρχης ιδεολογίας του ανορθολογισμού, τόσο δεν θα μπορεί να ξεφύγει από ψευτοδιλήμματα του τύπου Μνημόνιο- Αντιμνημόνιο. Ζητείτε επειγόντως το κόμμα του Διαφωτισμού.
Ο Γιώργος Σιακαντάρης είναι κοινωνιολόγος, συγγραφέας, μέλος της συντακτικής επιτροπής της Μεταρρύθμισης

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου