Σταδιακή απαγκίστρωση με διακομματική στήριξη: Λύση-μονόδρομος

O μακαρίτης Λεωνίδας Κύρκος, εμβληματικός ηγέτης της αντιδογματικής Αριστεράς, σε μια τελευταία, εκ βαθέων τηλεοπτική συνέντευξή του, διερωτόταν με βαθιά πικρία γιατί στη διάρκεια της Μεταπολίτευσης κυριάρχησε το διχαστικό-πολωτικό κλίμα που δεν επέτρεψε να δημιουργηθεί μια μεγάλη, ισχυρή δημοκρατική συμπαράταξη, ώστε να είναι διαφορετική η τύχη της χώρας. Και απαντούσε με μελαγχολία, «Ίσως γιατί αυτός ο λαός θέλει τις αδιαλλαξίες, θέλει τις κάθετες αντιπαραθέσεις, θέλει το “Εμείς και Εσείς”».

Κι αν η αδιαλλαξία όλα αυτά τα χρόνια τροφοδοτούνταν από τα παραταξιακά στεγανά που συντηρούσε ο πολωτικός δικομματισμός και ο συντεχνιακός συνδικαλισμός, τώρα τροφοδοτείται από την εύλογη οργή και την απογοήτευση που βιώνει τόσο επώδυνα η ελληνική κοινωνία. Σ΄ένα τέτοιο κατεδαφιστικό κλίμα ασκούν αυξημένη αίγλη ακραίες συνθηματολογίες που γίνονται φλάμπουρο αλλά και καταφύγιο ελπίδας….

Η «Καταγγελία του Μνημονίου» είναι μια αδιάλλακτη θέση που ασκεί τη γοητεία του απαγορευμένου πειρασμού. Η μετριοπαθέστερη θέση για επαναδιαπραγμάτευση (που η ΔΗΜΑΡ τόλμησε να αρθρώσει ήδη από τη στιγμή που συζητιόταν το Μνημόνιο στη Βουλή) ήταν φυσικό να ελκύει λιγότερο τους πολίτες , όταν μάλιστα όλα τα άλλα κόμματα υιοθετούσαν τον μονόδρομο του «Ναι σε όλα» ή «Όχι σε όλα»

Τι είναι τελικά αυτή η Επαναδιαπραγμάτευση: Κατ’ αρχήν δεν είναι μια προσχηματική επινόηση που την εφηύραμε για να αποφύγουμε ως χώρα τα δύσκολα και να ανασάνουμε για λίγους μήνες. Η θέση μας για Επαναδιαπραγμάτευση είναι μια επεξεργασμένη, αναλυτική οικονομικοπολιτική πρόταση για σταδιακή απαγκίστρωση από τους επαχθείς όρους, η οποία διαμορφώθηκε μετά από ζυμώσεις, διερευνήσεις και επαφές με θεσμικούς φορείς της Ευρωπαϊκής Ένωσης, γι’ αυτό και φέρει τη σφραγίδα του ρεαλισμού.

Τα βασικά σημεία της σταδιακής απαγκίστρωσης, όπως τα παρουσίασε ο Πρόεδρος της Δημοκρατικής Αριστεράς (τα οποία μπορείτε να δείτε διεξοδικά αναλυμένα στο προεκλογικό πρόγραμμα της ΔΗΜΑΡ) είναι:

• Πάγωμα των περικοπών σε μισθούς και συντάξεις, οι οποίες προβλέπονται για τον Ιούνιο, κατάργηση της μείωσης κατά 22% του κατώτατου μισθού και επαναφορά των Συλλογικών Συμβάσεων. Το μέτρο για το πάγωμα είναι αποτέλεσμα της βασικής αναδιαπραγμάτευσης, για επιμήκυνση έως το τέλος του 2017 της δημοσιονομικής προσαρμογής. Αυτό σημαίνει ότι τα 14 δις που απαιτεί η Τρόικα για φέτος, γίνονται 3,5 δις.
• 5ετές Αναπτυξιακό Πρόγραμμα και Ολική Επαναφορά του ΕΣΠΑ . Τα κονδύλια λιμνάζουν στους ενδιάμεσους φορείς και δε φτάνουν στην αγορά.
• Μείωση του ΦΠΑ στα τρόφιμα, το κτύπημα των καρτέλ και κατάργηση του πιστωτικού τιμολογίου από τα σουπερ μάρκετ στους προμηθευτές τους, για να μειωθούν αποφασιστικά οι τιμές στα είδη πρώτης ανάγκης.
• Μη συνυπολογισμός των Δημοσίων Επενδύσεων στις δαπάνες που δημιουργούν πρωτογενή ελλείμματα.
• Ευρωπαϊκή εγγύηση των καταθέσεων.
• Θα εισαγάγουμε νέους θεσμούς για τον καταλογισμό των φόρων που θα κτυπήσουν τη διαφθορά στις εφορίες και θα προσφέρουν απασχόληση σε ανέργους
• άμεση επιστροφή του ΦΠΑ στους αγρότες και η στροφή στην ανάπτυξη της αγροτικής παραγωγής

Τα παραπάνω μέτρα, τα περισσότερα από τα οποία αναγνωρίζουν ως επείγοντα και άλλα κόμματα αλλά και πολλοί Ευρωπαίοι θεσμικοί παράγοντες, δεν μπορούν να προωθηθούν αποτελεσματικά από ένα μόνο κόμμα. Μόνο μια μετεκλογική κυβέρνηση με διακομματική στήριξη, με ευρύτατη συναίνεση αλλά και σαφώς υπερκομματική μεταρρυθμιστική εντολή θα έχει προοπτικές επιτυχίας. Ας μην ξεχνάμε πως το σύνολο σχεδόν των προβλημάτων της ελληνικής οικονομίας έχει τη βάση του στη συστηματική παραβίαση θεσμών και κανόνων από μονοκομματικές κυβερνήσεις που επέβαλλαν μικροκομματικές προτεραιότητες. Η εφαρμογή των παραπάνω μεταρρυθμιστικών μέτρων στο πλαίσιο της Επαναδιαπραγμάτευσης θα ενθαρρύνει το οικονομικό κλίμα, και οι επενδύσεις που θα ακολουθήσουν θα ενισχύσουν την ανταγωνιστικότητα, αναιρώντας κατά πολύ τις βραχυπρόθεσμες συνέπειες της λιτότητας και προσφέροντας πραγματική εθνική ανάπτυξη και ελπίδα.

Υπάρχει λοιπόν ελπίδα. Για να είναι όμως βάσιμη, θα πρέπει να αρθούμε στο ύψος των περιστάσεων. Προϋπόθεση γι’ αυτό είναι να μην επαληθεύσουμε την πικρή επισήμανση του Λεωνίδα Κύρκου, ότι είμαστε λαός που τον έμαθαν να ρυμουλκείται από αυτοκαταστροφικές αδιαλλαξίες και κάθετες αντιπαραθέσεις.

ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΚΑΡΜΠΟΥΝΗΣ