Ημερομηνία δημοσίευσης: 12/02/2011
Της Θεοδοτας Ναντσου*
Με το νομοσχέδιο για τη βιοποικιλότητα που έχει για πρώτη φορά προκαλέσει σοβαρή αντιπαράθεση για οικολογικά ζητήματα στη Βουλή, βρισκόμαστε όσοι οικολογούμε μπροστά σε μια τεράστια πρόκληση: να αποδείξουμε ότι η φύση έχει δυνατή φωνή που δεν σκιάζεται από καμία μικροπολιτική ή μικροατομική στόχευση.
Ακούστηκαν πολλά για το νομοσχέδιο αυτό. Κυρίως για τη διάταξη που ανεβάζει τον οικοδομικό πήχη από τα 4 στα 10 στρέμματα στις εκτός σχεδίου γαίες των προστατευόμενων περιοχών Natura 2000. Και ενώ στη μικρή δημόσια διαβούλευση που έγινε πριν από μήνες τα σχόλια που αναρτήθηκαν στο opengov.gr ήταν κυρίως επιστημονικού περιεχομένου, στα έδρανα της Βουλής η μάχη δόθηκε για την προστασία του ιερού δικαιώματος του καθενός να βλέπει στην Ελλάδα «όπου γης, οικόπεδο».
Εκτός όμως από τις υστερίες για την οικοδομική ανάπτυξη που θα χαθεί αν προστατευθεί η βιοποικιλότητα, ακούστηκαν και πυροβολισμοί κατά του νομοσχεδίου από δήθεν οικολογικές σκοπιές. Οι πιο σοβαρές και συνάμα ατεκμηρίωτες αρνητικές κρίσεις είναι ότι το νομοσχέδιο αυτό:
«Δίνει έμφαση στις προστατευόμενες περιοχές και όχι στο σύνολο του χώρου». Προφανώς όσοι το ισχυρίζονται αυτό, δεν έχουν διαβάσει ολόκληρο το κεφάλαιο Δ και τις διατάξεις που προβλέπουν έκτακτα μέτρα για την αντιμετώπιση κρίσιμων περιστατικών υποβάθμισης, απαγόρευση κίνησης οχημάτων εκτός δρόμου, ποινές για περιβαλλοντικά εγκλήματα. Προφανώς επίσης δεν γνωρίζουν πως τόσο σε διεθνές επίπεδο όσο και σε κοινοτικό, η βιοποικιλότητα προστατεύεται πρωτίστως εντός των ορίων προστατευόμενων περιοχών…
«Βρίσκεται σε αντίθεση με το κοινοτικό δίκαιο». Προφανώς όσοι το ισχυρίζονται δεν παρακολουθούν τις εξελίξεις στο κοινοτικό δίκαιο και δεν γνωρίζουν ότι η Ε.Ε. ζητάει θεσμοθέτηση των περιοχών Natura 2000 με υψηλού επιπέδου νομοθετική ρύθμιση. Επίσης, ίσως δεν γνωρίζουν πως κάθε δραστηριότητα εντός περιοχών Natura 2000 πρέπει να έχει πρώτα εκτιμηθεί δεόντως και μετά να επιτραπεί. Συνεπώς, η εκτός σχεδίου δόμηση, δικαίωμα που δεν υπόκειται σε κανέναν σχεδιασμό και σε καμία μελέτη, είναι προφανώς ασύμφωνη με την οδηγία. Διαβάσαμε ακόμα και ότι οι ειδικές ορνιθολογικές μελέτες για τις περιοχές προστασίας των πουλιών, θεσμός που εφαρμόζεται από τα περισσότερα κράτη μέλη της Ε.Ε. εντός των ΖΕΠ, είναι δήθεν λαθεμένη προσέγγιση…
«Δεν έχουν γίνει οι απαραίτητες μελέτες για τις περιοχές Natura 2000». Aς κινούμαστε δηλαδή με λογική μελετοκρατίας και όχι στη βάση της αρχής της προφύλαξης, όταν ο φυσικός κόσμος χάνεται!
«Δεν υπάρχουν σοβαρές ρυθμίσεις για τους γενετικά τροποποιημένους οργανισμούς». Σωστό, αν και μόνο η πρώτη παράγραφος του άρθρου 14 αρκεί για να δημιουργήσει θετική για το θέμα νομολογία, σε μια ευρωπαϊκή πραγματικότητα που δεν επιτρέπει ολοσχερή απαγόρευση της καλλιέργειας ΓΤΟ …
«Δεν περιέχονται ρυθμίσεις για την αγροτική βιοποικιλότητα και για πολλά άλλα ζητήματα». Ρυθμίσεις για την αγροτική βιοποικιλότητα περιέχονται και δεν έχει νόημα να απαριθμηθούν. Αρκεί να διαβάσει κάποιος το νομοσχέδιο και να τις κρίνει μία προς μία. Ναι, αυτό το νομοσχέδιο δεν καλύπτει τα πάντα… Λοιπόν;
Αν είχαμε τα κότσια ως κοινωνία, θα συζητούσαμε τα πραγματικά σοβαρά προβλήματα που αφορούν την προστασία της βιοποικιλότητας στην πράξη και την επόμενη μέρα από την ψήφιση ή καταψήφιση αυτού του νόμου. Μαζί και τα δήθεν αναπτυξιακά νομοσχέδια-σκούπα που απειλούν κρίσιμα περιβαλλοντικά κεκτημένα.
Αν είχαμε τα κότσια ως κοινωνία θα στηρίζαμε οποιαδήποτε πολιτική πρωτοβουλία κινείται προς μια οικολογικά σωστή κατεύθυνση και δεν θα ψάχναμε για αντιπολιτευτικές προφάσεις με οικολογική επίστρωση…
Το τεκμήριο της οικολογικής αθωότητας δεν ισχύει πια. Είμαστε όλοι οικολογικά ένοχοι, μέχρι να αποδείξουμε το αντίθετο!
* Η Θεοδότα Νάντσου είναι συντονίστρια περιβαλλοντικής πολιτικής της WWF Ελλάς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου