Η Δημοκρατική Αριστερά ενα πολιτικό πείραμα που σε εναμιση μήνα κλείνει ένα χρόνο ζωής, αλλά όπως συνηθίζουμε να επανάλαμβάνουμε, συνεχίζει μια πορεία, που ξεκίνησε ουσιαστικά το 68 και περνώντας μέσα από πολλές συμπληγάδες έφτασε σήμερα 40 χρόνια μετά, να προσπαθεί ξανά ως ορατός και ιδιαίτερος χώρος της αριστεράς, να κάνει την ύστατη προσπάθεια για παρεμβάσεις και μεταρρυθμίσεις στην πολιτική , κοινωνική και πολιτιστική ζωή της χώρας μας.
Η παρουσία και η παρέμβαση απέδοσε καρπούς κυρίως στις μεγάλες αλλαγές (που η ιστορία ελπίζω να τις κρίνει ως τέτοιες), που έγιναν στους μεγάλους Δήμους της χώρας. Ομως στην κεντρική πολιτική σκηνή, εκεί που σήμερα παίζεται εν πολλοίς το μέλλον της χώρας, κάτω από δύσκολες και δυσβάσταχτες συνθήκες, που διαμορφώνεται ένα τοπίο στην ομίχλη, ο παρεμβατικός λόγος της δεν δείχνει να έχει την εμβέλεια και την αποτελεσματικότητα που απαιτούν οι καιροί, που ειδικά αυτήν την στιγμή δεν είναι "μενετοί".
Η Δημοκρατική Αριστερά δεν ήλθε και δεν δημιουργήθηκε για να προστεθεί στην λίστα των αριστερών κομμάτων, προσθέτοντας μια ακόμη καταγγελτική φωνή χωρίς αντίκρυσμα και κυρίως χωρίς ενδιαφέρον, για την μεγαλη πλειοψηφία των πολιτών. Η μεταρρυθμιστική και ανατρεπτική διάθεση της του πρώτου καιρού, εκτονώθηκε στο συνέδριο και απέκτησε σιγα-σιγα μια μορφή "εκλογίκευσης" των απόψεων της, θυμίζοντας λιγο το "και με τον χωροφύλαξ και με τον αστυφύλαξ". Αδυνατεί-ενώ έχει θέσεις-να προσδιορίσει ένα σαφές πεδίο προτάσεων εξόδου απο την κρίση, στο οποίο να καλέσει τις δυνάμεις που διοικούν την χώρα σε συμπαράταξη και σε κοινές προσπάθειες. Και αν το κάνει είναι τόσο μικρά τα βήματα, που δεν μπορούν να παρακολουθήσουν τα γιγαντιαία της επερχόμενης καταρρευσης της οικονομικής και κοινωνικής ζωής της χώρας. Δεν εξαντλεί τις δυνατότητες που έχει να αναδείξει το ξάστερο ευρωπαικό της πρόσωπο, αφήνοντας αντιευρωπαικές και λαικίστικες φωνές να λυμαίνονται την αγανάκτηση του κόσμου ενάντια σε μια Ευρώπη που είναι ένα και ίσως το μόνο πεδίο αγώνων που απαιτούνται σήμερα, για την συνέχεια μιας παραδοσης αυτής της ηπειρου, κοινωνικών και πολιτιστικών αγώνων.
Πρέπει να αφηγηθούμε και να περιγράψουμε το "αύριο" της πατρίδας μας και της Ευρώπης, να δηλώσουμε ρητά τι πρέπει να διορθωθεί εντός και τι να προσπαθήσουμε να δημιουργηθεί εκτός, χωρίς φοβίες και αναστολές. Να δείξουμε και στο κομμάτι εκείνο των καλομαθημένων τόσα χρόνια συμπατριωτών μας, ότι πρέπει να συναισθανθούν κι αυτοί, ότι οι ευθύνες δεν αγγίζουν μόνο τις ηγεσίες. Τον μικρό του ρόλο τον έχει παίζει ο καθένας και η καθεμία απο μας. Ας ξεχάσουμε επι τέλους το 3%. Δεν είναι εξάλλου αυτό το κύριο ζήτημα σήμερα.
Ο ρόλος της κοκκινοσκουφίτσας που μαζεύει μανιτάρια και λουλούδια δεν της πάει της ΔΗΜ.ΑΡ., όταν ο λύκος καραδοκεί πίσω από κάθε δεντρο. Ο Λύκος είναι εδώ και πρέπει να τον αντιμετωπίσουμε κατάματα και χωρίς φόβο , ούτε του πολιτικού κόστους, (αλλοίμονο αν πέσουμε σ αυτήν παγίδα), αλλά ούτε και της δυσκολίας που τα ίδια τα προβλήματα προβάλλουν. Το τρένο ηδη περνά απο μπροστά μας και δεν φαίνονται και πολλοί επιβάτες επάνω. 'Θέλει αρετήν και τόλμην....." τελικα.
Να συμπαραταχθουμε με τις δυναμεις που δοικουν τη χωρα? Λυπαμαι συντροφε αλλα αυτες οι δυναμεις δεν την εφεραν σε αυτο το χαλι? Αλλωστε ειναι νεκρες εδω και καιρο. Αν νομιζεις οτι γι αυτο δημιουργηθηκε η ΔΗΜΑΡ , και οχι για να υπερβει το υπαρχον κατεστημενο που ''διοικει'' , φοβαμαι οτι στο 1ο συνεδριο ησουν αλλου. Οι αποφασεις της μεγαλης πλειοψηφιας των συνεδρων, αλλα αποφασισαν, οποτε αυτα ανατρεπονται μονο στο επομενο συνεδριο.Εως τοτε υπομονη. Μ.Φανουρακης
ΑπάντησηΔιαγραφήσωστά το θέτει ο Μ. Φανουράκης. Οποιαδήποτε συμπαράταξη με τις αρρωστημένες από την διαφθορά δυνάμεις που διοικούν την χώρα θα είναι ολέθριο λάθος για την αριστερά. Να συμπαραταχθούμε με αυτούς που διέλυσαν την ένοια του δημοσίου και τώρα σαν λύση προτείνουν το ξεπούλημα? Να συμπαραταχθούμε με αυτούς που πλούτισανε για να ικανοποιήσουνε τις ματαιοδοξίες τους? Όχι ευχαριστούμε, αλλά δεν θα πάρουμε. Η λύση είναι αποκοπή από τον λόγο τους, την ασυνέπεια τους, την απέχθεια τους για το δημόσιο, για την κοινωνική αλληλεγγύη. Εμείς της ανανεωτικής αριστεράς πρέπει να φέρουμε την κάθαρση μαζί με την αναγκαία εξυγίανση της κοινωνικής προστασίας που λείπει από την χώρα μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑδυνατεί-ενώ έχει θέσεις-να προσδιορίσει ένα σαφές πεδίο προτάσεων εξόδου απο την κρίση, στο οποίο να καλέσει τις δυνάμεις που διοικούν την χώρα σε συμπαράταξη και σε κοινές προσπάθειες
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν απ αυτό το απόσπασμα-που το απομονώνετε-καταλάβατε οτι προτείνεται οποιαδήποτε συμπαραταξη με τις αρρωστημενες κ.λ.π. δυναμεις, τότε υπάρχει πρόβλημα ή στο ίδιο το κείμενο που δεν φωτίζει αρκετά τις σκέψεις του γράφοντος ή γίνεται επίτηδες για να ενισχύσετε την θέση σας. Οπως και να έχει προτείνω επανάγνωση με καλύτερη πρόθεση.
Σ.Σ.
KAI KALA DHMOKRATIKH ARISTERA... GIATI YPARXEI ARISTERA POY DEN EINAI DHMOKRATIKH; ELEOS PIA. EPOXES KKEΞ PALI... LYPAMAI GIA TOYS PALIOYS KAI ULIBOMAI GIA TOYS KAINOYRGIOYS..
ΑπάντησηΔιαγραφήAX, RE PAIDIA... TI KRIMA!