Ηδονή της ανανέωσης.

Του Γιώργου Τσακνιά
στη μνήμη του Μανούσου Φάσση

Σ’ είδα που έψαχνες ταξί απελπισμένα
στάθηκα και σου είπα: «έλα με μένα!»
Μπήκες διστακτικά μες στο Toyota
ήσουν ψαγμένη γκόμενα, όχι κότα.

Έβαλα ένα CD, Έλενα Βέντη,
κι εσύ με κοίταξες με το ύφος του Λεβέντη.
Σου είπα: «μη με κατακρίνεις τόσο άδικα».
Και μου ’πες: «δε γουστάρω τα σκυλάδικα».

Έμοιαζες τρομερά με τη Στικούδη
μα το μυαλό σου με του Σπύρου του Λυκούδη.
Μου ’πες πως στο σαλόνι σου, στο σπίτι
είχες φωτογραφία του Μαργαρίτη.

Καθώς περνούσαμε έξω απ’ την Υπατία
είπαμε για σοσιαλισμό, δημοκρατία.
Μένα με χτύπησαν του έρωτα τα βέλη
κι εσύ σκεφτόσουνα τον Φώτη τον Κουβέλη.

Σε ρώτησα αν έχεις φέις μπούκ
κι εσύ απήγγειλες Αγγελάκη-Ρουκ.
Τόλμησα και σου χάιδεψα την πλάτη
μα συ μου έλεγες για τον Χατζησωκράτη.

Ενώ εγώ στο νου μου είχα το αιδοίον σου,
εσύ ανέπτυσσες τη θεωρία των σταδίων σου.
Εγώ σου έλεγα: «σε θέλω, μη με φτύνεις!»
κι εσύ, εκεί: «είμαστε κόμμα της ευθύνης!»

Είπα: «δεν πάμε για καφέ κάτω στη Ζέα;»
Είπες: «με πέρασες για καμιά συριζέα;»
Σου είπα: «ξέχνα μια στιγμή τη λογική σου
και την εγρήγορση την οικολογική σου».

Εν τέλει δέχτηκες να πάμε στο παρκάκι
και να καθίσουμε σ’ απόμερο παγκάκι.
Μ’ άφησες και σου χάιδεψα το στήθος
ελπίζω το ’κανα με ύφος και με ήθος.

Είχα ανάψει, δεν υπήρχε γυρισμός
και δημοκρατικός σοσιαλισμός.
«Άντε», μου είπες, «να τελειώνεις μάνι μάνι
γιατί έχω ραντεβού με τον Ζαράνη».

Σου ’κανα κι άλλα, και μου έκανες και συ
και ξέχασες την εξυγίανση του ΕΣΥ.
Και όταν ήρθε η πολυπόθητη περαίωση
είπες: «Αχ, πόσο ηδονική η ανανέωση…»