Τρίτη 8 Νοεμβρίου 2011

Τρεις το λάδι...τρεις το ξύδι...πόσο το λαδόξυδο;















Αφού ο Ελληνας πρωθυπουργός μας κάλεσε-την τελευταία στιγμή-να διαλέξουμε ανάμεσα στην χολέρα ή την πανώλη, όπως είπε νομίζω ο Χάμπερμας, τώρα μετά τις δραματικές εξελίξεις, βρισκόμαστε μπροστά σε μια κατάσταση που θυμίζει εκπομπή μαγειρικής.  Μια αφωνη και απορούσα κοινωνία, μπροστά στην μεγάλη κατσαρόλα του δικομματισμού, περιμένει να δει το αποτέλεσμα του μαγειρέματος με τα πολύ φτωχά υλικά που ετοιμάζεται απο τους πλέον κακούς μαγείρους της ελληνικής πολιτικής...κουζίνας. Πριν φτάσουμε εδω, χρησιμοποιήθηκε μέ έναν τελείως ακομψο και πανικοβλημένο τρόπο μια δημοκρατική διαδικασία όπως είναι το δημοψήφισμα, όταν πλέον δεν υπήρχε ερώτημα για να απαντηθεί. Η υψιστη δημοκρατική διαδικασία χρησιμοποιήθηκε σαν το τελευταίο μετερίζι ενός πολιτικού  αμοραλισμου , που ενώ φάνηκε και εκτιμήθηκε απο πολλούς ως ανοιγμα και ως προσπάθεια δημοκρατικοποίησης και εισόδου της λαικής θέλησης στις αποφάσεις που παίρνονται και αφορούν τις τύχες του, στην ουσία ήταν η τελευταία καταφυγή και ένα αλμα προς τα εμπρός, αλλά στην αβυσσο.  Δεν υπήρχε πια ερώτημα για να απαντηθεί απο τον λαό ή μαλλον αυτο που θα του εδειχναν ηταν 2 γκρεμοί και να διαλέξει σε ποιον θα πέσει. 


Τώρα ένα πολιτικό σκορποχώρι συνωθείται και πάλι στα κανάλια (αχ αυτά τα κανάλια...δίοδοι λυμάτων είναι πλέον), για να αποδείξει με κραυγές και κορώνες, υψωμένα φρύδια και δαχτυλα, τίνος η "προφητεία" επιβεβαιώνεται και ποιος βάζει το κόμμα πάνω απο την πατρίδα...πάνω απο το έθνος και άλλα ηχηρά παρόμοια. Αν μπορούσε να ανοίξει αυτή η εικόνα θα βλέπαμε ένα πλήθος ανθρώπων που αντιμετωπίζει πλέον το φάσμα της πείνας, της ανέχειας και του σκοτεινού μέλλοντος. Είναι ο κόσμος-επιμένω-που δεν έχει μιλήσει ακόμη. Οι άλλοι οι "αγανακτισμένοι", εκπαιδεύμενοι τόσα χρόνια στο πελατειακό σύστημα, μούντζωναν μέχρι πρόσφατα τις χαμένες ελπίδες τους... αυτοί τώρα οι σιωπηλοι, που όσο θα περνά ο καιρός, θα πληθύνονται, άραγε πως θα αντιδράσουν; Είναι επιτακτική ανάγκη το λεγόμενο δίχτυ ασφαλείας. Γιατί δεν ξέρουμε ποιοι και πόσοι θα το χρειασθούν. Το αύριο το αλάνι μετατρέπεται σε έναν διαρκή εφιάλτη....Και όσοι προσπαθούν να επενδύσουν πολιτικά με όλα αυτα που είπα παραπάνω στο οποιο πολιτικό μέλλον τους, πλανώνται αν νομίζουν ότι με τέτοια τερτίπια θα τα καταφέρουν. Αλλάζει ο πολιτικός χάρτης. Αλλές κοινωνικές ομάδες και άλλοι πολιτικοί σχηματισμοί έρχονται, θα έλθουν στο προσκήνιο. Διαφορετικοί; Πολύ αμφιβάλλω. Πάντως άλλοι.


Σ.Σαρακενίδης

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου