Ίσως και να μη θέλει να κυβερνήσει. Απλά, μοιραία και άβουλη, να παραμείνει στην εξουσία. Και όταν παίρνει πρωτοβουλίες όπως το δημοψήφισμα εντείνει την αστάθεια και κλείνει διεξόδους. Η συμπεριφορά της τις δύο και μόνο τελευταίες μέρες πρέπει να έπεισε και τους τελευταίους δύσπιστους
Αυτή η αξιωματική αντιπολίτευση αποτελεί εφιαλτικό σενάριο διακυβέρνησης.
Η αβάσταχτη ελαφρότητα της ηγεσίας της, η αντιπολιτευτική της τακτική με όρους ΚΚΕ, η άρνησή της για στοιχειώδη αυτοκριτική και κυρίως η αδυναμία της να θέσει ένα πλαίσιο διακυβέρνησης με βάση τη σημερινή πραγματικότητα, καθιστά εφιαλτική την επάνοδό της στην εξουσία. Οι συχνές επικλήσεις της βοήθειας από το θεό δεν μπορούν να μας παρηγορήσουν.
Η ελάσσων αντιπολίτευση της κομμουνιστικής αριστεράς και της νεοκομμουνιστικής εκδοχής της μάλλον έχει ενισχύσει στο έπακρο τα εγγενή της αντανακλαστικά που την απομακρύνουν από την άσκηση πολιτικής “τοις πράγμασι” . Την έχουν οδηγήσει σε ασκήσεις λαϊκίστικου ανταγωνισμού , ανεύθυνης ρητορικής και γιατί όχι σε αντιδημοκρατικές πρακτικές στο όνομα της αμφισβήτησης της αστικής δημοκρατίας και των θεσμών της.
Τι γίνεται λοιπόν ?
Δεν είμαστε καταδικασμένοι να επιβιώσουμε στο καθεστώς αυτής της Ρωμαϊκού τύπου κυριαρχίας και αναπαραγωγής του πολιτικού συστήματος. Ούτε μας αρκεί - στην καλύτερη περίπτωση – η ύπαρξη κάποιων Γαλατικών χωριών που αντιστέκονται.
Η Δημοκρατική Αριστερά, στο μικρό διάστημα ύπαρξής της, έχει καταγραφεί ως μέρος της λύσης του προβλήματος σε μία σημαντική μερίδα πολιτών και ως δύναμη λογικής – καθόλου αυτονόητο σήμερα – σε ένα ευρύτατο ακροατήριο.
Μέχρι σήμερα έχει κάνει πολλά. Χρειάζεται να τολμήσει περισσότερο. Να πάει τα πράγματα μέχρι τις συνέπειες των επιλογών της.
Να διασφαλιστεί η ευρωπαϊκή πορεία της χώρας και η παραμονή μας στην ευρωζώνη. Ορθή επιλογή. Στηρίζεται στη θέληση της μεγάλης πλειοψηφίας των πολιτών. Έχει όμως και συνέπειες. Τι λέει για τη δανειακή σύμβαση? Καλοδεχούμενα τα χρήματα. Να δούμε όμως τι κάνουμε και με τους όρους.
ΠΑΣΟΚ και ΝΔ αποτελούν μέρος του προβλήματος - ή καλύτερα το πρόβλημα - και όχι της λύσης. Η πλειοψηφία των πολιτών δεν εμπιστεύεται την κυβέρνηση, δεν επιλέγει Ν.Δ. Αν όπως όλα δείχνουν έτσι έχουν τα πράγματα και οι εκλογές δεν φαίνεται να δίνουν ορατή διέξοδο για τη χώρα και ταυτόχρονα περιπλέκουν και την συμφωνία της 27ης Οκτωβρίου γιατί να αποτελούν την άμεση λύση?
Μία πρόταση για κυβέρνηση μεταβατική (ευθύνης – συνεννόησης, το όνομα δεν έχει ιδιαίτερη σημασία) χωρίς Παπανδρέου και Σαμαρά, με πρόσωπα ευρύτερης αποδοχής και εγνωσμένης αξίας και την ευρύτερη δυνατή κοινοβουλευτική στήριξη ή ανοχή είναι αναγκαία για τον τόπο. Για την προώθηση της συμφωνίας της 27ης οκτωβρίου, την διαχείριση των δόσεων , τη διενέργεια εκλογών για την ομαλοποίηση των πολιτικών εξελίξεων.
Η τυχοδιωκτική επιλογή του δημοψηφίσματος από την κυβέρνηση, η πιθανότατη απόσυρσή του και οι ξαναζεσταμένες ασκήσεις συναίνεσης από το Σαμαρά καθιστούν πιο επιτακτική και επίκαιρη αυτή την επιλογή. Και στην περίπτωση ακόμα που δεν είχε τύχη θα μπορούσε να βγάλει στο προσκήνιο δυνάμεις που διαχέονται στην κοινωνία ή ασφυκτιούν στα κομματικά περιχαρακώματα. Να επιταχύνει τη συσπείρωση μεταρρυθμιστικών δυνάμεων για την αλλαγή του πολιτικού σκηνικού.
Κώστας Δέλκος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου