Κυριακή 20 Νοεμβρίου 2011

Τώρα στην στροφή του χρόνου...











Μπήκαμε λοιπόν σε μια μεταβατική περίοδο. Το που θα πάμε τελικά είναι συνάρτηση παραγόντων που πλέον δεν εξαρτώνται μόνο από μας. Η κυβέρνηση με τις ακροδεξιές της παραφυάδες-που πολλούς ενόχλησαν-ξεκινά μια πορεία, που δεν είναι προαποφασισμένη απο τους αναδόχους της. Παρ όλα αυτά η ζωή και οι εξελίξεις σε ευρύτερο επίπεδο θα καθορίσουν μάλλον και την διάρκεια της θητείας της , αλλά και ο βαθμός της ανταπόκρισης της στα προβλήματα που έχει να αντιμετωπίσει. 


Υπάρχει το δίλημμα ή κατ άλλους το ψευτοδίλημμα της 'εθνικής κυριαρχίας" και της λεγόμενης υπογραφής για τήρηση των υπεσχημένων. Λογικό αίτημα το βρίσκω. Οι τόσες και σημαντικές αθετήσεις προαποφασισμένων και ψηφισμένων αποφάσεων στην κατεύθυνση  των συνεχώς απομακρυνόμενων-σαν τον οριζόντα-μεταρρυθμίσεων, αναγκάζει τους Ευρωπαίους εταίρους να την απαιτήσουν. Το χτύπημα του χεριού στο εθνικό τραπέζι δεν πείθει πλέον. Καθημερινά το δίλημμα είναι χρεωκοπία ή όχι. Ολα τα άλλα είναι δευτερεύοντα και δυστυχώς βλέπουν με μισο μάτι προς τις εκλογές που αναπόφευκτα θα έλθουν. Μόνο που κι αυτές δεν θα λύσουν κανενός το πρόβλημα, αν δεν προηγηθούν όλα αυτά που ανέλαβε να φέρει σε πέρας η κυβέρνηση του "τραπεζίτη". 


Οργανώσεις όπως οι "γιατροί χωρίς σύνορα", αρχίζουν καμπάνιες διεθνώς για βοήθεια προς την Ελλάδα, για τμήματα του πληθυσμού που έχουν ανάγκη ιατρικής περίθαλψης. Ενδεχομένως η πραγματικόητα του καθενός/μιάς απο μας να θεωρεί υπερβολική μια τέτοια εκκληση, όμως δεν είναι. Στην καθημερινή μας ζωή συναντούμε πλέον τακτικά τέτοιες περιπτώσεις ανθρώπων που έχουν ανάγκη βοήθειας. Που ξεφεύγουν από την συνηθισμένη παράταξη των επαιτών. Είναι επιτακτική ανάγκη να αναπτυχθεί το δίχτυ προστασίας των αδυνάτων. Και όχι φυσικά με φιλανθρωπικό τρόπο, αλλά με ουσιαστικό, που να δείχνει ότι το κράτος και οι υπηρεσίες του-αλλά όχι μόνο αυτές-έχουν έναν τέτοιο προσανατολισμό. 


Ο τρόπος εξάλλου που η κοινωνία θα αντιμετωπίσει τα προβλήματα που έρχονται θα φανερώσει σε μεγαλο βαθμό τις αντοχές της, τις ενοχές της, την αλληλεγγύη της και τελικα σε ποιο βαθμό οι "αξίες" και τα διαφορα "φιλότιμα" που κατα καιρούς επισείουμε σαν φλάμπουρα μοναδικότητας, ήταν ουσιαστικές παρακαταθήκες ή φούμαρα για τους παραμυθιασμένους από το ανυπαρκτο κλέος της 'φυλής" συμπατριώτες. Είναι η ευκαιρία τους.


Οι συγκροτημένες πολιτικές, κοινωνικές ή και με αλλο τρόπο οργανωμένες δυνάμεις να δόσουν ένα δείγμα της ύπαρξης τους και σ αυτον τον τομέα. Η εποχή των υποσχέσεων, και των δεκάρικων απο τα μπαλκόνια εληξε. Ελπίζω ανεπιστρεπτί. Τώρα πρέπει να σηκωθούν τα μανίκια και να αρχίζει να ζυμώνεται το ψωμί του μέλλοντος μας και των παιδιών μας. Ας είναι ο κοκκορας που θα θυσιασθεί στα θεμέλια της απο δω και πέρα πορείας μας.


Σ.Σαρακενίδης

Δευτέρα 14 Νοεμβρίου 2011

Το άσπρο και το κατάμαυρο



Ριχάρδος Σωμερίτης,

Μπορεί να μας σώσει ο αξιόλογος Λουκάς Παπαδήμος; Αυτό θα ήθελε και αυτό φαίνεται να ελπίζει ο μυθικός πια «μέσος Έλληνας». Εμπεδώθηκε χωρίς καμιά προσπάθεια η πεποίθηση ότι έχουμε να κάνουμε με ένα σοβαρό, καταρτισμένο και ικανό πρόσωπο που ο λόγος του ακούγεται με προσοχή εκεί όπου παίζεται η τύχη μας.

Είναι λίγοι όμως οι υπουργοί «του» που έχουν τα ίδια προσόντα. Και πολλοί εκείνοι που δεν τα διαθέτουν διόλου και που μετέχουν στην κυβέρνηση γιατί έτσι το αποφάσισαν τα κόμματα κάτω από τις γνωστές απαράδεκτες συνθήκες. Θα τον βοηθήσουν ή θα τον υπονομεύσουν έστω και με τη γνωστή μέθοδο της απραξίας; Η ζωή θα δείξει.

Και τί θα έκανε ο καθένας μας αν ήταν βουλευτής και έπρεπε να ψηφίσει σήμερα στη Βουλή ναι ή όχι στην κυβέρνηση Παπαδήμου και συνεπώς για τις ευρωπαϊκές αποφάσεις της 26-27 Οχτώβρη, για τη συνέχιση των μνημονιακών πολιτικών και ίσως για νέα μέτρα; Δύσκολο, ανεδαφικό και ασφαλώς αδιέξοδο θα ήταν ένα «όχι» στον Παπαδήμο όμως και στην Ευρώπη.

Αλλά δύσκολο είναι και ένα ξεκάθαρο «ναι». Που εκτός από την εμπιστοσύνη στον Παπαδήμο, τον Γιαννίτση καί ορισμένους άλλους περιλαμβάνει αναγκαστικά και την εμπιστοσύνη σε ορισμένα στελέχη τόσο του ΠαΣοΚ όσο και της Νέας Δημοκρατίας που ευθύνονται για πολλά και μερικά τραγικά. Περιλαμβάνει επίσης και το ΛΑΟΣ με το βεβαρημένο ακροδεξιό και πάντα επίκαιρο παρελθόν. Ο επίμονος αντισημιτισμός, η επίμονη ξενοφοβία, ο κούφιος εθνικισμός, η έμμεση αλλά σαφέστατη κάλυψη των τραμπούκων της Χρυσής Αυγής δεν είναι φολκλορικού χαρακτήρα. Είναι πεποιθήσεις που κρύβονται πίσω από τη λαϊκίστικη λαλιά του Γιώργου Καρατζαφέρη και τον μεγαλοαστικό «κυριλέ» λόγο του ως πρόσφατα (βλέπε πρώτα τη χουντική ΕΠΕΝ και μετά το δικό του Εθνικό Μέτωπο) νεοφασίστα Βορίδη.

Κερδίσαμε εντυπώσεις στο εξωτερικό με την ανάθεση της πρωθυπουργίας στον Λουκά Παπαδήμο αλλά χάσαμε πολλά από τα λίγα που μας απομένουν με τη συμμετοχή του ΛΑΟΣ στην κυβέρνηση. Σε όλη την Ευρώπη. Με εξαίρεση τις χώρες εκείνες όπου η ακροδεξιά μετέχει επίσης στην εξουσία αλλά, τουλάχιστον, μετά από εκλογές.. Υπάρχει έξω και εδώ ένα ερώτημα: γιατί δέχτηκε ο κ.Παπαδήμος τόσους και τέτοιους υπουργούς και γιατί τους επέβαλαν τα κόμματα; Ζηλεύω τον κ.Μόντι, τον διάδοχο του Μπερλουσκόνι και τον κ. Ναπολιτάνο, τον Πρόεδρο της Ιταλικής
Δημοκρατίας.

Είναι εύκολο να λες στους άλλους το τι θα έπρεπε να κάνουν, πιο δύσκολο είναι να πεις το τι θα έκανες εσύ. Όταν δέησαν οι περίφημοι αρχηγοί να καλέσουν τον κ.Παπαδήμο σκέφτηκα μήπως θα έπρεπε να μαζέψουμε υπογραφές για να τον στηρίξουμε. Ακολούθησε όμως η κωμικοτραγική κυβέρνηση. όπου ο ένας πόλος της, η σαμαρική Νέα Δημοκρατία, πορεύεται κατά πλειοψηφία με τις ανατριχιαστικές θέσεις που έχει δημόσια εκθέσει στη Θεσσαλονίκη ο αρχηγός της, και που δεν διαφέρουν σε πολλά από τις ανατριχιαστικές θέσεις του ΛΑΟΣ, ιδιαίτερα μάλιστα των οπαδών του. Θα ψήφιζα λοιπόν «όχι» και γιατί, ανάμεσα σε πολλά άλλα γιατί δεν πρέπει να αφεθεί η άρνηση της ακροδεξιάς αποκλειστικά στα χέρια της αδιέξοδης αριστεράς. Με την παρηγοριά ότι θα στήριζα μετά όσες θετικές μεταρρυθμίσεις χρειάζονται για να βγεί η χώρα από τον βάλτο...

Σάββατο 12 Νοεμβρίου 2011

O Γρηγόρης Ψαριανός και η νέα κυβέρνηση.


Γρ.Ψαριανός: Θετική εξέλιξη ο Παπαδήμος- Το ΛΑΟΣ ανήκει στη... Άπω δεξιά

tvxs.gr/node/75675
 
 
 
Τη δυνατότητα των βουλευτών της ΔΗΜΑΡ να παράσχουν «ψήφο ανοχής» στην κυβέρνηση συνεργασίας, ανάλογα με τις προγραμματικές δηλώσεις της, επισημαίνει στο tvxs.gr οΓρηγόρης Ψαριανός λίγες ώρες μετά την απόφαση - εισήγηση της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος να καταψηφιστεί το νέο σχήμα. Σε κάθε περίπτωση, υπογραμμίζει ως «κόκκινη γραμμή» την αξίωση της ΔΗΜΑΡ να μη συμμετάσχουν στελέχη του ΛΑΟΣ στο νέο σχήμα. Ο ίδιος τονίζει ότι το κόμμα του ουδέποτε κλήθηκε να λάβει μέρος στις διαδικασίες σχηματισμού κυβέρνησης, χαρακτηρίζει θετική εξέλιξη την επιλογή Παπαδήμου και θέτει το πλαίσιο μέσα στο οποίο οφείλει κατά τη γνώμη του να δραστηριοποιηθεί η νέα κυβέρνηση.

Κατά πάσα πιθανότητα, αυτή η μεταβατική κυβέρνηση συνεργασίας θα έχει τουλάχιστον δύο υπουργούς προερχόμενους από το ΛΑΟΣ και κανέναν από την Αριστερά. Τι σκέψεις «γεννά» για εσάς αυτό το σκηνικό;

Καταρχήν, η ανακοίνωση του ονόματος του κ. Παπαδήμου, σε σχέση με όλα τα ονόματα που είχαν ακουστεί, ήταν μια θετική εξέλιξη. Επιπλέον, ξεκαθαρίζεται ότι για τη ΔΗΜΑΡ δεν τίθεται θέμα συμμετοχής ή παροχής ψήφου εμπιστοσύνης σε αυτή την κυβέρνηση -αυτό είναι ομόφωνο, «τελειωμένο». Υπήρχε μια «απόχρωση», μια απόκλιση, για το αν θα δώσουμε «ψήφο ανοχής». Όπως και ο κόσμος, έτσι και εμείς θα περιμένουμε να δούμε. Η Κεντρική Επιτροπή έλαβε μια απόφαση, σύμφωνα με την οποία, θα καταψηφίσουμε την κυβέρνηση. Αλλά όταν ελήφθη αυτή η απόφαση, δεν είχαμε κυβέρνηση. Άρα, ποια κυβέρνηση θα καταψηφίσουμε; Δεν μπορεί να πει κανείς: «επιδεικνύω ανοχή ή καταψηφίζω μια κυβέρνηση που δεν υπάρχει». Θα πρέπει να δούμε ποια θα είναι η σύνθεση της κυβέρνησης, πέραν του κ. Παπαδήμου, και ποιες θα είναι οι προγραμματικές της δηλώσεις. Αν αυτές κινούνταν προς τη θετική κατεύθυνση και αν γίνονταν αποδεκτές κάποιες προτάσεις τις οποίες θα υποβάλουμε στη Βουλή -για τη δικαιότερη κατανομή των βαρών και με γνώμονα τη διασφάλιση της ευρωπαϊκής προοπτικής της χώρας- ενδεχομένως να παρείχαμε ψήφο ανοχής. Ωστόσο, από τη στιγμή που σε αυτή την κυβέρνηση θα συμμετέχει με υπουργεία η ακροδεξιά -εκτός και αν κάποιος θεωρεί κεντρώο το ΛΑΟΣ, όπως το χαρακτηρίζει ο κ.Καρατζαφέρης- τότε εκ των πραγμάτων δεν τίθεται θέμα ψήφου ανοχής. Είναι σαφές ότι δεν δηλώνουμε «παρών», ούτε δίνουμε ψήφο ανοχής, σε μια κυβέρνηση η οποία μπορεί κατά τα άλλα να είναι πολύ καλή, αλλά στην οποία θα συμμετέχουν άνθρωποι με επικίνδυνες, κατά τη γνώμη μας, απόψεις.

Ζητούμενο αποτελεί ενδεχομένως και κατά πόσο έχει δοθεί ελεύθερο πεδίο στο ΛΑΟΣ λόγω της απουσίας της Αριστεράς από αυτό το «παιχνίδι». 

Ως γνωστόν, η Αριστερά είναι πολυδιασπασμένη, και ως προς τις ευρωπαϊκές στρατηγικές της. Υπάρχει ένα μεγάλο τμήμα της παραδοσιακής Αριστεράς, όλο το ΚΚΕ και το μεγαλύτερο μέρος του ΣΥΡΙΖΑ, που λέει: «όχι στην ΕΕ, όχι στο Ευρώ, όχι στην Ευρωζώνη». Η ΔΗΜΑΡ εκφέρει τελείως αντίθετη άποψη, όπως κάνει και ένα μικρό μέρος του ΣΥΝ. Σύμφωνα με αυτή την άποψη, το μέλλον της Ελλάδας είναι στην Ευρώπη και όσο μπορεί η Ελλάδα να γίνει καλύτερη, τόσο θα μπορέσει και η Ευρώπη να γίνει καλύτερη.

Πάντως, και η ΔΗΜΑΡ επιλέγει επί της ουσίας να απέχει από τις διαδικασίες των τελευταίων ημερών.

Ναι, διότι κανείς δεν την κάλεσε. Δεν τέθηκε ποτέ θέμα. Δεν μας κάλεσε κανείς να συμμετέχουμε και είπαμε όχι. Γιατί, αν μας καλούσαν, θα λέγαμε ότι συμμετέχουμε υπό συγκεκριμένους όρους. Τότε θα είχαμε μια άλλη συζήτηση. Αυτή είναι μια «κλειστή» συμφωνία ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, τα δύο κόμματα που με το πιστόλι στον κρόταφο τους «σούρανε» από το αυτί οι Merkozy έως το προεδρικό Μέγαρο, για να συμφωνήσουν με το ζόρι σε μια συγκυβέρνηση. Μας «ζάλισαν» τόσες μέρες για το ποιος θα είναι πρωθυπουργός κλπ. Συνέβησαν αθλιότητες. Ήταν μια εθνική ντροπή το 5νθήμερο που προηγήθηκε, μια απόλυτη ξεφτίλα. Σε κάθε περίπτωση, τον κ. Κουβέλη δεν τον προσέγγισε κανείς για να συμμετέχει. Μίλησε μαζί του ο κ. Παπανδρέου και του είπε: «θα σας ενημερώσω κ. Πρόεδρε, κατανοώ τις επιφυλάξεις σας». Δεν του είπε: «θέλετε να είστε κι εσείς σε αυτή την κυβέρνηση;» Ούτε ο κ. Παπαδήμος του τηλεφώνησε να του πει: «Θέλετε να στηρίξετε; Να διαθέσετε δυο υπουργούς για την κυβέρνηση;». Ακόμη, όμως, και αν γινόταν αυτό, θα ήταν πολύ δύσκολο υπό αυτές τις συνθήκες και με ένα προαποφασισμένο πλαίσιο να συμμετέχουμε. Θα θέταμε οπωσδήποτε κάποιους όρους για να δώσουμε ψήφο ανοχής, προκειμένου να τους πούμε: «για να δούμε, θα τα κάνετε; Θα τα δρομολογήσετε;». Επίσης, αυτή δεν είναι μια κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας, ούτε εθνικής ενότητας. Είναι μια προαποφασισμένη συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ και ΝΔ με ολίγη «σαλτσούλα». Μια κυβέρνηση περιορισμένου χρόνου και περιορισμένης ευθύνης.

Πώς ερμηνεύετε αυτή την εξέλιξη του ΛΑΟΣ, της πιο ακραίας μορφής δεξιάς στη χώρα, από το έρεισμα το οποίο έχει αποκτήσει στην ελληνική κοινωνία μέχρι το σημείο που έχει φτάσει να διαδραματίζει ρόλο στις πολιτικές εξελίξεις;

Το ΛΑΟΣ εκδηλώνει μια έως και αριστερόστροφη μερικές φορές διατύπωση πραγμάτων, δημαγωγώντας, λαϊκίζοντας, για τα δικαιώματα του λαού κλπ. Όμως, δεν μπορεί να κρύψει την πραγματική ιδεολογία και τις στοχεύσεις αυτού του σχηματισμού, ο οποίος κινείται στο χώρο της... Άπω Δεξιάς. Τον κ. Καρατζαφέρη επίσης δεν τον κάλεσε κανείς να συμμετέχει. Και οι δύο συναντήσεις έγιναν με τους κ.κ. Σαμαρά, Παπανδρέου και Παπούλια, με τον κ. Καρατζαφέρη να πηγαινοέρχεται στο προεδρικό Μέγαρο σε στυλ: «θα με παίξετε κι εμένα;». Ε, κάποια στιγμή, επειδή ο ίδιος έχει δηλώσει πρόθυμος και έτοιμος για κάτι αντίστοιχο, του είπαν: «άντε, πάρε να παίξεις κι εσύ λίγο».

Εσείς προσωπικά θα δώσετε ψήφο ανοχής στην κυβέρνηση;

Δεν μπορώ να αποκλείσω τίποτα, γιατί πρέπει να ακούσουμε πρώτα τις προγραμματικές δηλώσεις μέσα στη Βουλή. Αν αυτές μας καλύψουν και αν δεν συμμετέχουν ακραίες δυνάμεις...

Μιλάτε στον πρώτο πληθυντικό. Η υπόλοιπη ΔΗΜΑΡ δεν έχει αποφασίσει εκ των προτέρων ότι δεν θα ψηφίσει αυτή την κυβέρνηση;

...η ΚΕ αποφάσισε να εισηγηθεί στους 4 βουλευτές να καταψηφίσουν την κυβέρνηση, αλλά δεν υπάρχει δέσμευση. Οι βουλευτές ψηφίζουν ελεύθερα, δεν είμαστε στρατός. Αν αυτή η κυβέρνηση έλεγε ας πούμε ότι θα γίνει αναδασμός της γης και ανακατανομή του πλούτου στον ελληνικό λαό, ότι θα αποκατασταθούν οι αδικίες, ότι θα φορολογηθούν οι λογαριασμοί στην Ελβετία, ότι θα μειώσουμε τους εξοπλισμούς, τότε θα μπορούσαμε να πούμε «όχι»;

Άρα και οι 4 βουλευτές θα ψηφίσετε ανάλογα με τις προγραμματικές δηλώσεις.

Ακριβώς, θα ακούσουμε τι θα πει ο κ. Παπαδήμος στη Βουλή, ποια θα είναι η σύνθεση της κυβέρνησης, ποιες θα είναι οι προγραμματικές δηλώσεις, και θα τα σταθμίσουμε. Με τα δεδομένα που έχουμε έως τώρα, πάντως, θα καταψηφίσουμε.

Κάποιοι εκφράζουν επιφυλάξεις για την τοποθέτηση του κ. Παπαδήμου στην πρωθυπουργία, ως... «ανθρώπου των τραπεζών».

Ο κ. Παπαδήμος είναι ένας τεχνοκράτης, οικονομολόγος, τραπεζίτης κλπ, με μια συγκεκριμένη αντίληψη για τα πράγματα -ευθυγραμμισμένη με την ευρωπαϊκή αντίληψη για αυτά τα θέματα- και με την εμπιστοσύνη του ευρωπαϊκού συστήματος, των Ευρωπαίων, των Αμερικανών. Μένει να δούμε αν θα καταφέρει να κερδίσει και την εμπιστοσύνη ή την ανοχή ή και τη στήριξη του λαού, της κοινωνίας. Αν ο κ. Παπαδήμος υλοποιήσει «δολοφονικές» πολιτικές, όπως αυτές που ως τώρα έχουμε δει στην Ελλάδα, είναι προφανές ότι θα διεκπεραιώνει κάποιο έργο, ότι θα βρίσκεται σε μία διατεταγμένη υπηρεσία. Νομίζω ότι θα προσπαθήσει να κάνει κάποια πράγματα και να βελτιώσει κάπως την κατάσταση. Για παράδειγμα, μέχρι τώρα, όλα τα μέτρα που έχουν ληφθεί είναι ανισοβαρώς κατανεμημένα σε βάρος του κόσμου. Δεν «ακουμπήσαμε» τους λογαριασμούς της Ελβετίας, δεν «ακουμπήσαμε» το μεγάλο κεφάλαιο, δεν μειώσαμε τους εξοπλισμούς, δεν απαιτήσαμε δήμευση περιουσιών από τα λαμόγια που μας «ξέσκισαν» και έχουν βγάλει έξω δισεκατομμύρια ευρώ και τα οποία κάνουν την «πάπια» και «μας κουνάνε και το δάκτυλο».

Αν λαμβάνονταν κάποια μέτρα προς αυτή την κατεύθυνση, θα υπήρχε μια εξισορρόπηση και ένα αίσθημα απονομής δικαιοσύνης στον κόσμο. Με άλλα λόγια, να υποφέρει ο κόσμος σε ένα βαθμό, αρκεί να είναι δίκαια κατανεμημένα τα βάρη. Αν τα βάρη βρίσκονται στις «πλάτες» των συνταξιούχων και των μισθωτών, με καλπάζουσα ανεργία, με «εξόντωση» των δικαιωμάτων, των συλλογικών συμβάσεων κλπ, και «βαστάμε φανάρι» στους τραπεζίτες, στα υπερκέρδη, και στην άντληση δισεκατομμυρίων ευρώ για τις ελβετικές τράπεζες, τότε «να πάνε να κρεμαστούνε».

Από tvxs
Σχετικά Άρθρα: 

Τρίτη 8 Νοεμβρίου 2011

Τρεις το λάδι...τρεις το ξύδι...πόσο το λαδόξυδο;















Αφού ο Ελληνας πρωθυπουργός μας κάλεσε-την τελευταία στιγμή-να διαλέξουμε ανάμεσα στην χολέρα ή την πανώλη, όπως είπε νομίζω ο Χάμπερμας, τώρα μετά τις δραματικές εξελίξεις, βρισκόμαστε μπροστά σε μια κατάσταση που θυμίζει εκπομπή μαγειρικής.  Μια αφωνη και απορούσα κοινωνία, μπροστά στην μεγάλη κατσαρόλα του δικομματισμού, περιμένει να δει το αποτέλεσμα του μαγειρέματος με τα πολύ φτωχά υλικά που ετοιμάζεται απο τους πλέον κακούς μαγείρους της ελληνικής πολιτικής...κουζίνας. Πριν φτάσουμε εδω, χρησιμοποιήθηκε μέ έναν τελείως ακομψο και πανικοβλημένο τρόπο μια δημοκρατική διαδικασία όπως είναι το δημοψήφισμα, όταν πλέον δεν υπήρχε ερώτημα για να απαντηθεί. Η υψιστη δημοκρατική διαδικασία χρησιμοποιήθηκε σαν το τελευταίο μετερίζι ενός πολιτικού  αμοραλισμου , που ενώ φάνηκε και εκτιμήθηκε απο πολλούς ως ανοιγμα και ως προσπάθεια δημοκρατικοποίησης και εισόδου της λαικής θέλησης στις αποφάσεις που παίρνονται και αφορούν τις τύχες του, στην ουσία ήταν η τελευταία καταφυγή και ένα αλμα προς τα εμπρός, αλλά στην αβυσσο.  Δεν υπήρχε πια ερώτημα για να απαντηθεί απο τον λαό ή μαλλον αυτο που θα του εδειχναν ηταν 2 γκρεμοί και να διαλέξει σε ποιον θα πέσει. 


Τώρα ένα πολιτικό σκορποχώρι συνωθείται και πάλι στα κανάλια (αχ αυτά τα κανάλια...δίοδοι λυμάτων είναι πλέον), για να αποδείξει με κραυγές και κορώνες, υψωμένα φρύδια και δαχτυλα, τίνος η "προφητεία" επιβεβαιώνεται και ποιος βάζει το κόμμα πάνω απο την πατρίδα...πάνω απο το έθνος και άλλα ηχηρά παρόμοια. Αν μπορούσε να ανοίξει αυτή η εικόνα θα βλέπαμε ένα πλήθος ανθρώπων που αντιμετωπίζει πλέον το φάσμα της πείνας, της ανέχειας και του σκοτεινού μέλλοντος. Είναι ο κόσμος-επιμένω-που δεν έχει μιλήσει ακόμη. Οι άλλοι οι "αγανακτισμένοι", εκπαιδεύμενοι τόσα χρόνια στο πελατειακό σύστημα, μούντζωναν μέχρι πρόσφατα τις χαμένες ελπίδες τους... αυτοί τώρα οι σιωπηλοι, που όσο θα περνά ο καιρός, θα πληθύνονται, άραγε πως θα αντιδράσουν; Είναι επιτακτική ανάγκη το λεγόμενο δίχτυ ασφαλείας. Γιατί δεν ξέρουμε ποιοι και πόσοι θα το χρειασθούν. Το αύριο το αλάνι μετατρέπεται σε έναν διαρκή εφιάλτη....Και όσοι προσπαθούν να επενδύσουν πολιτικά με όλα αυτα που είπα παραπάνω στο οποιο πολιτικό μέλλον τους, πλανώνται αν νομίζουν ότι με τέτοια τερτίπια θα τα καταφέρουν. Αλλάζει ο πολιτικός χάρτης. Αλλές κοινωνικές ομάδες και άλλοι πολιτικοί σχηματισμοί έρχονται, θα έλθουν στο προσκήνιο. Διαφορετικοί; Πολύ αμφιβάλλω. Πάντως άλλοι.


Σ.Σαρακενίδης

Παρασκευή 4 Νοεμβρίου 2011

Αυτή η κυβέρνηση δεν μπορεί πλέον να κυβερνήσει.




Ίσως και να μη θέλει να κυβερνήσει. Απλά, μοιραία και άβουλη, να παραμείνει στην εξουσία. Και όταν παίρνει πρωτοβουλίες όπως το δημοψήφισμα εντείνει την αστάθεια και κλείνει διεξόδους. Η συμπεριφορά της τις δύο και μόνο τελευταίες μέρες πρέπει να έπεισε και τους τελευταίους δύσπιστους

Αυτή η αξιωματική αντιπολίτευση αποτελεί εφιαλτικό σενάριο διακυβέρνησης.

Η αβάσταχτη ελαφρότητα της ηγεσίας της, η αντιπολιτευτική της τακτική με όρους ΚΚΕ, η άρνησή της για στοιχειώδη αυτοκριτική και κυρίως η αδυναμία της να θέσει ένα πλαίσιο διακυβέρνησης με βάση τη σημερινή πραγματικότητα, καθιστά εφιαλτική την επάνοδό της στην εξουσία. Οι συχνές επικλήσεις της βοήθειας από το θεό δεν μπορούν να μας παρηγορήσουν.

Η ελάσσων αντιπολίτευση της κομμουνιστικής αριστεράς και της νεοκομμουνιστικής εκδοχής της μάλλον έχει ενισχύσει στο έπακρο τα εγγενή της αντανακλαστικά που την απομακρύνουν από την άσκηση πολιτικής “τοις πράγμασι” . Την έχουν οδηγήσει σε ασκήσεις λαϊκίστικου ανταγωνισμού , ανεύθυνης ρητορικής και γιατί όχι σε αντιδημοκρατικές πρακτικές στο όνομα της αμφισβήτησης της αστικής δημοκρατίας και των θεσμών της.

Τι γίνεται λοιπόν ?

Δεν είμαστε καταδικασμένοι να επιβιώσουμε στο καθεστώς αυτής της Ρωμαϊκού τύπου κυριαρχίας και αναπαραγωγής του πολιτικού συστήματος. Ούτε μας αρκεί - στην καλύτερη περίπτωση – η ύπαρξη κάποιων Γαλατικών χωριών που αντιστέκονται.

Η Δημοκρατική Αριστερά, στο μικρό διάστημα ύπαρξής της, έχει καταγραφεί ως μέρος της λύσης του προβλήματος σε μία σημαντική μερίδα πολιτών και ως δύναμη λογικής – καθόλου αυτονόητο σήμερα – σε ένα ευρύτατο ακροατήριο.

Μέχρι σήμερα έχει κάνει πολλά. Χρειάζεται να τολμήσει περισσότερο. Να πάει τα πράγματα μέχρι τις συνέπειες των επιλογών της.

Να διασφαλιστεί η ευρωπαϊκή πορεία της χώρας και η παραμονή μας στην ευρωζώνη. Ορθή επιλογή. Στηρίζεται στη θέληση της μεγάλης πλειοψηφίας των πολιτών. Έχει όμως και συνέπειες. Τι λέει για τη δανειακή σύμβαση? Καλοδεχούμενα τα χρήματα. Να δούμε όμως τι κάνουμε και με τους όρους.

ΠΑΣΟΚ και ΝΔ αποτελούν μέρος του προβλήματος - ή καλύτερα το πρόβλημα - και όχι της λύσης. Η πλειοψηφία των πολιτών δεν εμπιστεύεται την κυβέρνηση, δεν επιλέγει Ν.Δ. Αν όπως όλα δείχνουν έτσι έχουν τα πράγματα και οι εκλογές δεν φαίνεται να δίνουν ορατή διέξοδο για τη χώρα και ταυτόχρονα περιπλέκουν και την συμφωνία της 27ης Οκτωβρίου γιατί να αποτελούν την άμεση λύση?

Μία πρόταση για κυβέρνηση μεταβατική (ευθύνης – συνεννόησης, το όνομα δεν έχει ιδιαίτερη σημασία) χωρίς Παπανδρέου και Σαμαρά, με πρόσωπα ευρύτερης αποδοχής και εγνωσμένης αξίας και την ευρύτερη δυνατή κοινοβουλευτική στήριξη ή ανοχή είναι αναγκαία για τον τόπο. Για την προώθηση της συμφωνίας της 27ης οκτωβρίου, την διαχείριση των δόσεων , τη διενέργεια εκλογών για την ομαλοποίηση των πολιτικών εξελίξεων.

Η τυχοδιωκτική επιλογή του δημοψηφίσματος από την κυβέρνηση, η πιθανότατη απόσυρσή του και οι ξαναζεσταμένες ασκήσεις συναίνεσης από το Σαμαρά καθιστούν πιο επιτακτική και επίκαιρη αυτή την επιλογή. Και στην περίπτωση ακόμα που δεν είχε τύχη θα μπορούσε να βγάλει στο προσκήνιο δυνάμεις που διαχέονται στην κοινωνία ή ασφυκτιούν στα κομματικά περιχαρακώματα. Να επιταχύνει τη συσπείρωση μεταρρυθμιστικών δυνάμεων για την αλλαγή του πολιτικού σκηνικού.

Κώστας Δέλκος

Πέμπτη 3 Νοεμβρίου 2011

Ανακοίνωση της Δημοκρατικής Αριστεράς




Αυτές τις δύσκολες ώρες για τη χώρα θα ήταν λάθος η κρίση της πολιτικής να μετατραπεί σε κρίση της ίδιας της δημοκρατίας και αμφισβήτησης της ευρωπαϊκής προοπτικής της χώρας. Ο τόπος χρειάζεται σταθερότητα πολιτικών επιλογών, νηφάλιες και ουσιαστικές πολιτικές προτάσεις διεξόδου από την κρίση και προσφυγή στις κάλπες για καθαρές πολιτικές λύσεις. 
Οι πολίτες πρέπει να αποφασίσουν κυριαρχικά τους νέους πολιτικούς συσχετισμούς, το περιεχόμενο της πολιτικής που επιλέγουν, προκειμένου να κινηθεί η χώρα σε δρόμους ανάπτυξης, στήριξης της κοινωνικής συνοχής και απομάκρυνσης από τον κίνδυνο χρεοκοπίας. 

Τρίτη 1 Νοεμβρίου 2011

Η στραβός είν ο γυαλός...ή δεν υπάρχει πια γυαλός.









Και ξαφνικά εκεί που είμαστε όλοι κρεμασμένοι στο γκρεμό και κρατάμε το μοναδικό σκοινί που μπορεί (μπορεί δεν είναι σίγουρο κι αυτο) να μας σώσει, μας ρωτάνε:
Να το αφήσω ή θα κρέμεστε κι άλλο;
Οι πιθανότητες να αρχίσουμε κάποτε να σκαρφαλώνουμε πάλι προς τα πάνω-αφού χάσουμε μερικά κιλά-ήταν περιορισμένες αλλά υπαρκτές. Υπήρχαν κάποια σημάδια στον ορίζοντα που έδειχναν ότι ίσως , αν βάζαμε λίγη δύναμη όλοι μαζί, να διορθώναμε  κάποιες κινήσεις-βασικές όμως-, αν σταματούσαν αρκετοί να πατάνε στους ώμους των από κάτω, αν ο σκοινοκράτης και οι συν αυτώ σοβαρεύονταν επι τέλους, κάτι να καταφέρναμε. Τώρα όμως δείχνει το πράγμα να ξεφεύγει απο αυτήν την -ακραία αλλά με κάποιες προοπτικές-κατάσταση και ο πάτος του βαρελιού να ερχεται πιο κοντά. Ξέρω πως πολλοί-αρκετοί πάντως-ίσως θεωρούν ότι αυτό είναι μια κάποια λύση. Στον πάτο του βαρελιού μπορεί να είναι γραμμένες λύσεις, που πρέπει να ξαναδιαβάσουμε και ξαναθυμηθούμε, αφού πρώτα τον καθαρίσουμε απο τις ακαθαρσίες μας, που έπεφταν επάνω του τόσα χρόνια. Σαν την Αντιόχεια του Καβαφη, ψάχνοντας τον τέταρτο καλό-που δεν υπάρχει-μετά τον Ζαβίνα τον Γρυπό και Υρκανό-. Γιατί ένας που παρίστανε τον Ικανό-ποιους ξεγέλασε αραγε;-αποδείχτηκε μόνο ένα κούφιο όνομα, ένα άδειο πουκάμισο. Φταίμε και μείς-ταπαμε αυτά-που ενώ κυλούσαμε τόσα χρόνια στην κατηφόρα,  χοροπηδούσαμε από χαρά κάθε φορά που μας έφερναν χάντρες και καθρεφτάκια-ολυμπιακούς αγώνες, ευρωπαικό πρωτάθλημα-. Τώρα όμως έχουμε παγιδευτεί για τα καλά. Το "ναι συνέχισε να κρατάς το σκοινί", σημαίνει ότι σε συγχωρούμε-εσένα και τους αλλους τους προηγούμενους, τους κεφτεδοφάγους-αλλά κράτο το όπως και όσο μπορείς. Το "οχι" σημαίνει επιστροφή στο χαρούπι και στην αθανατη και ηρωική φασολάδα. Πως τα καταφέραμε έτσι; Πως το λένε...ο ιστορικός του μέλλοντος...μέλλον θα υπάρχει φανταζομαι και ιστορικοί. Τώρα υπάρχει μόνο ιστορία.


 Θυμάμαι την φράση απο την ταινία "το κανόνι και τ αηδόνι", οταν το μπουκάλι λάδι που εδοσε ο Ιταλός διοικητής της Ερμούπολης, για να λαδωθεί το ρολοι της πλατείας-σαν το δικό μας εδώ-και να λειτουργήσει ξανά....κατέληξε από χέρι σε χέρι μια σταλιά και φυσικά έπεσε ηρωικά στην φασολάδα της οικογένειας του υπεύθυνου του λαδώματος."Που πήγε λάδι" αναρωτιόνταν ο Ιταλός και όλοι οι-υπο εποπτεία-Ελληνες εν χορώ εκραύγαζαν "Κύριοι η Ελλάς ποτέ δεν πεθαίνει".


Σ.Σαρακενίδης